Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
10 dni na surowo

Kończę czytać książkę opisującą dietę Alleluja...no no otwiera nieźle oczy na kwestię odżywiania..taka tak odżywiania a nie jedzenia...ja akurat jestem z tych co kwesię boga i pisma św. opisywaną w lekturze pomija ale cała reszta ma sens. Zmieniając swój jadłospis pierwszy raz nie odczuwam smaków i chętek na słodkie, mięso, jaja, sery - myślałam ,że to nie do przejsćia , że nie dla mnie a tu proszę , nie chodzę głodna, nasycam się a nie jestem ociężała, waga spada dziś pokazała 64,5kg , jem nie licząc nic (jakaż to wolność), zajadam się kaszami i strączkowymi po których dotychczas odczuwałam dyskomfort, widocznie był to efekt jedzenia ich z białkiem zwierzęcym. Teraz czuję się wyśmienicie i jeszcze do tego ta myśl, że jem samo zdrowie, że organizm się oczyszcza (już są pierwsze symptomy)...jak słyszałam o surowej diecie to mnie przerażało jak można się najeść i czym...ale po lekturze i spróbowaniu na sobie wszystko stało się jasne.

Polecam każdemu spróbować przez jeden tydzień, mnie też poniekąd nakłonił fakt, ż e stoczyłam walkę z rakiem...postanowiłam, że teraz moje ciało będzie już przed nim chronione...polecam również wszystkim by się przed nim ustrzec ( w książce są świetnie wyjaśnione mechanizmy wpływu tradycyjnego odżywiania na powstawanie chorób cywilizacyjnych). Bóle pleców ustały...leki brałam tylko 3 dni i odstawiłam...dziś mogłam wsiąść na rower...po przejażdżce ustała również rwa w nodze...będę obserwować dalej ...kamieni na woreczku też postanowiłam się pozbyć naturalnie...krojenia nie będzie:)