Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Mój pierwszy dzień mamy :)

Mój pierwszy dzień mamy a jakoś ciągle nie mogę w to uwierzyć, że słowo mama to o mnie hehe :)

A że dzisiaj dzień mamy to będzie o Antosiu a co :D kocham tego człowieczka nad życie :) 

Antosiek ładnie odstawił się od smoczka tak jak od cyca - po prostu nadszedł moment i ani razu nie zapłakał za nim. Od poniedziałku 10 maja zaczęliśmy przygodę ze żłobkiem i mój superbohater też zniósł to dzielnie - uśmiechał się na wejściu i na wyjściu i po prostu rozwalił system :) pierwsze dwa dni po godzince, później 3-4 godzinki i przez cały tydzień gościu był tak wesolutki po powrocie, że aż mi było prawie przykro :) w niedzielę zaczął gorączkować (witamy żłobek) ale poza tym nic mu nie było i nawet humorek miał. Tym razem nawet nie trwało to trzy dni bo w poniedziałek tylko wieczorem i w nocy miał temperaturę a we wtorek już tylko na wyrost na noc dostał leki na temperaturę i od środy wrócił do żłobka. Mama go osłuchiwała ale nic mu nie było, ale zaczął pokasływać delikatnie wieczorami i rano choć panie w żłobku nic nie mówiły. Po tygodniu w sobotę mnie wystraszył bo od rana wymiotował (3-4 razy po każdej próbie zjedzenia czy wypicia i nic nie wchodziło) a w przerwach się śmiał i cieszył i nie miał temperatury. Jazda do babci i dzień u babci (jest lekarzem) - dostał antybiotyk bo delikatnie gardziołko miał czerwone i w końcu angina się pokazała i wieczorem już wracał do normy i w niedzielę było spoko, troszkę katarek się pokazał ale wrócił do sił. Mnie rozłożyło za to w niedzielę - temperatura, kaszel i ból gardła. I ja z niedzieli na poniedziałek przytulałam się z miską wc od 21 do 4 nad ranem i górem i dołem i w końcu też postawiłam na antybiotyk. Ale małego mąż musiał w poniedziałek zawieźć do żłobka - byli pierwsi o 6.31 :D dobrze, że teściu akurat przyjechał to razem ze mną go odebrał o 14 bo byłam tak słaba, że bałam się sama jechać samochodem - zresztą dlatego poszedł do żłobka bo nie dałabym rady się nim opiekować sama w domu. Wczoraj już u mnie było lepiej, na wieczór znowu trochę gorzej za to męża złapało. A nasz synek jest cudowny! Chyba wyczuł, że rodzice są nie w formie i o 19 zasnął (bez kolacji i kąpieli) i spał do rana :D Jeśli chodzi o spanie to od jakiegoś miesiąca już (wow) nie budzi się w nocy :D ogólnie mało godzin przesypia w ciągu doby - od urodzenia był nieśpioszek ale widać mu to wystarcza bo jest zadowolony. Zasypia jakoś koło 20-20.30 (niezależnie od tego czy jesteśmy w łóżeczku już od 19.30 czy o 20.30) i śpi do rana. Jedynie co to jego rano jest średnio o 5.30 :D Czasami (tak jak cały ten tydzień bliżej jest mu do 5 - dzisiaj 5.15) a czasami do 6 ale 6 na zegarku nigdy się nie pojawia. Śmieję się, że trenuje mnie do pracy (na 7 będę zaczynała więc żeby siebie i jego ogarnąć to tak o 5 powinnam wstawać). I powiem Wam, że już się przyzwyczaiłam do tego wczesnego wstawania. I z rana mam najwięcej sił i werwy i nieraz łapię się na tym, że w południe padam już z sił i wydaje mi się że to już prawie wieczór :) Ja kładę się spać tak z godzinkę po nim i chyba już weszłam w taki rytm dnia.

A co do pracy - miałam wczoraj iść do medycyny pracy a dzisiaj być pierwszy raz w pracy ale wzięłam jeszcze trzy dni urlopu do końca tygodnia z uwagi na to, że mnie tak rozłożyło. Więc jutro albo pojutrze muszę podjechać do medycyny pracy i od poniedziałku zaczynam. Udało mi się dogadać z szefem, że na początku będę godzinkę krócej pracować tak żeby małego koło 14 odbierać ze żłobka (akurat będzie po drzemce i po obiadku i już mama będzie). Ale ogólnie nastroje w firmie słabe i wszystko się sypie więc na jesień/zimę mam wrócić na resztę urlopu i nie wiadomo co będzie dalej ;/ martwię się tym nie powiem ale mam nadzieję, że sytuacja jakoś się poprawi.

Dieta niestety leży, jedynie co to nadal staram się ćwiczyć i spacerować (choć ostatni tydzień się całkiem rozjechał). Z pozytywów waga nie rośnie a to już sukces. Ciut ciut schudłam (0,5-1 kg) i tak zostało. No teraz zjechałam z 0,5 kg ale to efekt choroby więc pewnie wróci. Muszę zacząć planować jedzenie bo robiłam porządki w szafie i jest masakra! W nic nie wchodzę tylko ciążowe rzeczy i te nowe kupione w rozmiarze 44 ;/

A jeszcze muszę się pochwalić na koniec - Antosiek zaczął sam siadać i już szybciutko mu to wychodzi :) nie czworakuje ale pełza i to szybciutko (stracił zainteresowanie kolankami to pełzanie mu za szybko wychodzi i muszę go zacząć zachęcać do czworakowania żeby zaczął) - wszędzie za mną podąża po mieszkaniu i to szybciutko - nawet siusiu nie zdążę sama. I od kilku dni nauczył się klękać i jak coś dopadnie żeby się podeprzeć to klęka  i podnosi się. Czasami też staje na nóżkach a tułów równolegle do podłogi (nisko ma podparcie i tak mu wychodzi), raz mąż go postawił przy szczebelkach łóżeczka i stał tak trzymając się łóżeczka dobre kilka minut a później sobie usiadł :D mamy łóżeczko przywiązane do naszego łóżka (bez jednego wspólnego boku) i jego materacyk jest ze 20-30 cm niżej niż poziom naszego łóżka i zaczął już się wspinać do nas :D więc coś czuję, że nasz mały łobuziak niedługo mnie zaskoczy i sam zacznie przy czymś wstawać :D i coraz więcej coraz częściej gada a dokładniej "gęga" (ostatnio to głównie baba i gaga gęge) i dostał ksywkę Ganguś :D Ale ogólnie jest śmieszek-cieszek i jak jadę coś ogarnąć czy do biura to ze mną jeździł i wszędzie się odnajdywał i uśmiechał i na rączki do dziewczyn w biurze bez problemu, ostatnio nawet sobie zasnął w międzyczasie u koleżanki na rączkach. Słodziak :)

Taki wyszedł wpis synkowy ale nastrój mam dzisiaj taki, że duma mnie rozpiera :)