Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
staczam ie na samo dno, miało być lepiej a ja w
otyłość popadam....

Witam :) Wiem jak się czujesz, to samo przechodziłam tydzień temu. Zero wsparcia w domu, tylko jadłam i jadłam i tyłam. Spojrzałam w lustro i powiedziałam sobie dosyć. Nie chcę wyglądać jak rozjechany wieloryb. Weszłam na wagę a tam 67,1 kg przy wzroście takim jak Twój 157 cm, a w 2010 ważyłam 52 kg. Zawzięłam się i walczę o zgrabne ciałko. Staram się jeść zdrowo i i ćwiczyć. Dzisiaj waga pokazała 64 kg. Warto ruszyć tyłek:)) Nie poddawaj się!!!!!!

moim zdaniem nie masz wsparcia. Czy twój mąż nie mówi ci że powinnaś schudnąć. Jeżeli ci mówi to się nie obrażaj na niego tylko zepnij tyłek i weź się do roboty, szczególnie że jesteś młoda i kiedy jak nie teraz fajnie pokazać się w bikini na plaży, jak będziesz miała 50 lat!!!?? Do ćwiczeń a nie siedzisz na tyłku przy kompie i użalasz się nad brakiem silnej woli. Facet to facet jeżeli mu nie przeszkadza , że jego żona wygląda jak kobyła to ok, ale gorzej jak mu przeszkadza to wiedz, że może kiedyś zacznie szukać szczuplejszej! Sorki za mocne słowa, ale jak taka młoda na pewno fajna laska użala się nad swoją tuszą zamiast brać się w garść to nie ma innej rady jak tylko opieprzyć!!

to chyba nie zaglądasz do mojego :p głowa do góry !

Ja też, staczam się z każdym dniem. Zastanawiam się, gdzie podziała się ta silna i pełna motywacji ja? Nie wiem.. ale damy radę, musimy w końcu wziąć się za siebie!!

dasz rade! tylko się zmotywuj. ja sie staram, nawet bardzo. jestem Twojego wzrostu i wiem jak to jest ważyć wiecej niz się powinno.. powodzenia :)

ja mam to samo:( to znaczy, ważę trochę mniej niż Ty, ale tak samo przytyłam i nie mogę się ogarnąć:( zresztą zajrzyj do mojego pamiętnika, tam wszystko opisałam.. pozdrawiam