Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
pogoda jest super! :) nic tylko maszerować :D

Jak dla mnie to teraz jest idealnie. Przyroda budzi się do życia (a miejscami już nawet nieco wybujała ). Temperatura w sam raz, już nie zimno, jeszcze nie gorąco. No cudnie jest! 

W końcu moje spacery nie ograniczają się do przejścia wzdłuż torów (w takim głupim miejscu mieszkam, że jeżeli chcę się dostać na drugą stronę to muszę przemaszerować 20 min. never ending prostą... potem już mogę kombinować  z kierunkami, ha ha, ale te pierwsze 20 minut jest strasznie nużące i oklepane, i w ogóle już takie fuj... no zmęczenie materiału, jak nic. Chęci do spacerów znacząco spadły...)No, ale! Teraz możemy sobie wyjechać w przyrodę i rozkoszować się widoczkami i powietrzem z pominięciem tych cholernych torów 

Na pierwszy ogień poszedł Kampinoski Park Narodowy. Pierwsza wycieczka (4 dni temu) to była taka rozgrzewka. Ustaliliśmy sobie trasę na jakieś 8 km., żeby nie przesadzać tak na dzień dobry. I było WSPANIALE!  Tak cudownie było wleźć do lasu, wyciszyć się, dotlenić, pospacerować jak bozia przykazała hahahah  Spotkaliśmy sporo zwierzątek - sarny, sowę, dzięcioła i węża... całkiem nieźle zważywszy na to, że zapędzaliśmy się za bardzo w głąb  A wczoraj trochę przyszaleliśmy i wyruszyliśmy w trasę na 17 km... nóżki trochę bolą...  No i mogę się powtarzać, że ta zieleń jest piękna, cisza oszałamiająca, a chęci do życia plus miliard  Tym razem potykaliśmy się tylko o węże. Ja spierdalałam przed nimi, a one przede mną. A, była też jedna jaszczurka  I całe chmary komarów  Nie dało się zjeść spokojnie na siedząco, bo moment przykrywała mnie cała chmara 

Teraz muszę wygrzebać jakiś skuteczny środek na to dziadostwo, bo z łażenia po lesie zdecydowanie nie mam zamiaru rezygnować! Może ktoś coś poleci?....

Na Dąbrowskie spokojnie sobie trwam  Już niedługo półmetek... leci to nie wiem kiedy