Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
6 się trzyma!

A nawet umacnia, bo waga pokazała już 68,5 kg. Tak mogłabym napisać wczoraj, bo dzisiejsze wahniecie wskoczyło na 70 +  dlatego lubię ważyć się codziennie, bo wtedy takie cuda nie wbijają mnie w fotel. Zeżarłam coś, albo mięśnie przytrzymały wodę po lekkiej gimnastyce w pracy.

W ogóle jestem obolała. Przesiedziałam dwa tygodnie i to wystarczyło, żeby po powrocie do pracy mieć wrażenie, że kondycja jest równa zero, a mięśnie zachowują się jak po porządnym treningu. 

Cóż, po kolejnym tygodniu pewnie będzie lepiej. Nabiorę sił i krzepy. Czy coś tam.

Nieco trudno na powrót wpasować się w ten kieracik. W pracy miałam się oszczędzać, co się udawało przez cały jeden dzień. Potem wskoczyłam w dawny tryb i obserwowałam, jak to na mnie wpływa. A skoro mnie nie zabiło to chyba znaczy, że mam się znacznie lepiej, niż się czuję. Jednak jak mam wolne to głównie dogorywam. Nic mi się nie chce i obijam się bezwstydnie. Jedzonka pilnuję ze względów oczywistych, ale już więcej przeżuwam. Zajmuje mi to w pierniki czasu, ale żołądek zupełnie inaczej pracuje. W przyszłym tygodniu ściągam szwy i nastawiam się optymistycznie na zadawalajace lekarza pierwsze prześwietlenie. 

Zdecydowanie muszę częściej tu zaglądać, co pewnie nastąpi, jak już z powrotem wsiąknę w dobrze znaną rutynę.