Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
czy to zbyt wcześnie aby myśleć o jesieni?

Ja tak serio.

Pomijając fakt, że słoneczna pogoda nie bardzo mi służy, dotarło do mnie, że za kilka miesięcy będzie już zbyt późno żeby myśleć o ogólnie pojętej odporności. A to bezdyskusyjnie będzie moim być, albo nie być. A o odporności przypomniało mi się, ponieważ spędziłam trochę czasu u rodziców (tym samym łamiąc nakaz unikania stresu) i dotarło do mnie, że nie mając zdrowia, nie mamy nic. Moi staruszkowie w dużej mierze sami zapracowali sobie na aktualne dolegliwości. Nie chcę podzielić ich losu. I ja wiem, że się powtarzam, że kręcę się wokół tematu x czasu. Ale to nie są proste rzeczy. Ja bym bardzo chciała być już zdiagnozowana, mieć ogarniętą rutynę oraz zacząć nową pracę. Ten proces wymaga wysiłku, a dopiero teraz czuję się na tyle dobrze, żeby spróbować go podjąć.

Mówi się, że zmiany trzeba wprowadzać stopniowo. Jednak ostatnimi czasy traktowałam to zbyt dosłownie, więc nie widać zbyt wielu postępów. Pracuję nad listą, która ułatwi mi wprowadzić nowy rytm dnia i zamierzam realizować tak wiele punktów, jak się da. Tak, na raz! Zdaję sobie sprawę z tego, że będą dni, w których będzie żal patrzeć na efekty, ale liczę na to, że widząc tak często usystematyzowany cel, ogarnę to w końcu.

A jest nim - być zdrowym, być sprawnym. Tylko tyle i aż tyle.