Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
I wszystko jasne:)

Miły pan w pedantycznie wykrochmalonym fartuchu powiedział, że prawie na pewno mały mieszkaniec mojego brzucha jest dziewczynką (HURA!!!!!!!!!:). Trochę mnie to pociesza, bo mogę sobie tłumaczyć, że przybieram na wadze aż tyle właśnie dlatego, że dziewczynki zgodnie ze wszelkimi ludowymi zabobonami odbierają urodę:). Cały czas jeszcze się mieszczę w większości przedziałów wagowych dla przyszłych mam o mojej wadze wyjściowej, które znajduję na różnych stronach. Co prawda jest to raczej górna granica, ale staram się nie panikować. Ostatni tydzień i trochę poza domem, skazana na knajpiane jedzenie. Bilans miesiąca + 3 kg (może część z tego to woda i waga jutro pokaże coś innego? Taaaaaa, jasne...). Straszne to jest. Przy pierwszej ciąży nie dość, że nie przytyłam tyle, to jeszcze sporo schudłam. No ale to był chłopczyk. A tak się staram być grzeczna:(.