Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Bardzo miłe popołudnie

Wczorajsze popołudnie było bardzo miłe.  Moja ulubiona włoska kuchnia, a potem oglądanie filmu z wesela. Uśmialiśmy się co nie miara, powspominaliśmy i dopiero po dzieciach mojej siostry zdaliśmy sobie sprawę ile czasu minęło od naszego ślubu... I stwierdzam zdecydowanie, że kamera pogrubia 

Mój Mąż pochwalił się wczoraj w pracy koledze, że jestem w ciąży i zdecydowaliśmy, że ja też się za to wezmę. W sumie zaczął się 3 miesiąc, wszystko jest ok, a stres związany z faktem, że kiedyś trzeba powiedzieć na pewno nie pomaga. Ustaliliśmy, że jeśli moja kierowniczka będzie rano to poproszę o rozmowę. Byłam już tak nastawiona na rozmowę, że nawet na nią zaczekałam. Jej reakcja miło mnie zaskoczyła - pogratulowała, uśmiechnęła się  Powiedziałam jej, że czuję się dobrze i chcę chodzić do pracy, więc uznała że na pewno zdążymy to jakoś ogarnąć do mojej nieobecności. Mówiła, że najbardziej potrzebuje mnie dyrektor.... Potem jeszcze rozmowa z dyrektorem, ale też super zareagował i podziękował, że mówię na tyle wcześnie, że zdążą to logistycznie rozwiązać, a nawet gdyby teraz coś się działo to zaraz okres wakacyjny, więc sobie w razie czego poradzą. Ja mam nadzieję, że będzie wszystko dobrze i że będę mogła jak najdłużej chodzić do pracy, bo w domu to nawet nie zechce mi się zmienić piżamy na inne ubranie, a o myciu włosów to nawet nie wspomnę  Zresztą jak najdłużej chcę być aktywną ciężarówką i mam nadzieję, że będzie mi to dane - mojej siostrze się udało, więc może geny zadecydują 

Powiem Wam, że bardzo mi ulżyło, że mam już to za sobą. Naprawdę stresu trochę z tym było, a okazało się, że strach ma wielkie oczy  Miło przyjmować gratulacje od koleżanek i kolegów. Teraz już w pełni cieszę się byciem w ciąży