Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie umiem,

nie moge...nie chce o niczym innym pisac...Zycie, ktore (bardzo powoli i bardzo bolesnie) opuszcza Moja Droga Wande - liczy sie juz na godziny, minuty, sekundy...Wciaz zyje, oczy ma juz caly czas zamkniete...Opatrzona Swietymi Sakramentami Odchodzacych z tego swiata, czuje sie spokojna o swoja przyszlosc...Odwiedzaja Ja Bliscy, wsrod, ktorych nie ma mnie...Chyba to mnie najbardziej boli! Czyzby egoizm z mojej strony? A ja - szepce pacierze, bo w moc ich wierze.Cala msze dzisiaj przeplakalam,  organy graly tak jak na pozegnanie...Daj Jej Boze odejsc juz...w pokoju...Swieta Matko - i Ty swiety Jozefie - przeprowadzcie Ja na "Druga Strone Dnia" - bezpiecznie, bez wielkich osadow! Wezmijcie mnie na swiadka - Jej dobrych czynow! Zycie nie glaskalo Jej po glowie, a jednak, nie zgorzkniala, z usmiechem na ustach - kazdemu dobrze radzila, dobrze czynila...I teraz, z pelna szczeroscia wobec siebie, i wszytskich, ktorzy Ja odwiedzaja, mowi, ze chce juz odejsc...Bol, ktory odznacza Jej kolejne chwile - uchodzacego zycia - jest juz nie do zniesienia! Dobry Boze! ulituj sie nad Nia! A my, ktorzy zostaniemy tutaj, niech pamietamy, jaki jest sens naszego zycia...Ale, czy ten klejnot nie bedzie rzucony (jak miedzy wieprze"? Oby nie...Droga Pani Wando...Dobrej Nocy Tobie! Spij spokojnie, snij pogodnie, bez bolu, bez lez, bez zmarszczki na czole, bez bolu spracowanych dloni...Bede snila o Tobie, bedziemy sie razem smialy, lamke wina wychylimy, co by na sie dobrze dzialo...ale, teraz-spij Kochana, spij....