Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Sytuacja sie "napina"...

jak cieciwa luczni...Tylko patrzec jak cos peknie! Dzieci mialy jechac na picnik z Kosciola, ale ja w tym czasie ma prace, wiec poprosilam Mloda, by z Nimi pojechala(autobus wynajety, piknik, gry, zabawy...) Mloda sie zgodzila, ale to bylo do wczoraj, bo dzisiaj Mlodej cos pobolewa(podejrzewa, ze to wyrostek robaczkowy), wiec proponujemy Jej szybka wizyte u lekarza, bo przeciez zdrowie najwazniejsze! Mloda sie wykreca, i mowi, ze chyba juz jest Jej lepiej. Zalatwilam wiec na szybkiego Znajoma, ktora przytarga swoje Pociechy, ale w zamian za zalatwione miejsca dla Jej dzieci - bedzie miala na oku moje ...Ciesze sie, ze sie zgodzila, bo taki piknik - to tylko raz w roku, i Dzieci tak czekaly na niego!  Teraz mnie dopada strach, blady jak switaniem dzionek...Kto sie teraz zajmie moja dziatwa, gdy bede musiala z samego rana jechac do pracy (na wezwanie telefoniczne...) Licze juz godziny do odlotu Mlodej, bo Ona popada w jakas depresje, a ja nie mam na to lekarstwa! Zeby tylko Ja cala i szczesliwa(?!) oddac w rece Rodzicow! A reszta zmartwien? Nie mam sily juz o nich myslec, nie mam...Kazdy kij ma dwa konce...Szkoda mi Mlodej! Nie zobaczyla nawet (na wlasne zyczenie) wodospadu Niagara! Nigdzie nie byla, nic nie przezyla i juz wraca! Niestety, probowalismy Jej cos pokazac, ale nie bylo szansy na zmiane Jej zdania, a ja na sile nie bede Nikogo uszczesliwiac...Szkoda...