Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Chyba nastepuje tzw."zmeczenie materialu"....

Wiesz, te pamietniki sa nam w jakis sposob potrzebne. Ja nie jestem zbyt wylewna, ale czasem musze gdzies wyrzucic jakies uczucie. Przeciez nie mozna zamykac wszystkiego w sobie, lub na okraglo tylko obarczac wlasnej rodziny. A tutaj mamy taka grupe wsparcia. I to chyba wlasnie jest cudowne.

Jeśli zdecydujesz sie odwieedzić Polske, to ja BARDZO SERDECZNIE ZAPRASZAM :)

Masz świętą racje, niektórzy tylko czasem wpadną, ale są też tacy np jak ja że się uzależniają od pamiętnika, ja jak nie zrobię w ciągu dnia wpisu to dla mnie dzień stracony, przecież jak już pastanowiłam się dochudzać, to musze relacje codziennie zdawać, jak mi idzie i czy nie zgrezsyłam. Lubię nie tylko na temat diety porozmawiać, ale też na inne tematy, fajnie czasem się wyżalić, a najlepiej się wyżala całkiem obcej osobie, bo ona cię najbardziej zrozumie tym bardziej, że ma podobne problemy. Lubię dzielić się swoimi radami i lubię też je otrzymywać, gdyby nie ten pamiętnik to ja nie wiem co bym zrobiła, pewnie już dawno bym wszystko rzuciła i skulnęła się na dno, ale nie ja wytrzymuje i zamierzam tak dalej :), musimy się wspierać razem, nie damy się pokusom :)buziaczki

i tylko od nas samych zalezy czy bedziemy tu zagladac.my na emigracji ciagniemy tu do polskiej mowy i do kogos z kim mozna pogadac o wszystkim i o nikim ale to wirtualny swiat inne tez szukaja tu bratniej duszy ,inne wpadaja na chwile osiagna cel i odchodza.ale poki tu jedna osoba jest kazda z as moze byc druga i dialog bedzie.a teraz dni dluzsze ,slonce swieci to kto moze to ucieka z domu i tak to bedzie do pazdziernika ,gdy wieczor bedzie dluzszy i zimno na dworze zas bedzie huczec forum no czy znami czy nowe beda samo zycie.ja krysiu jestem i bede ,choc tez juz nie tyle czasu co kiedys i jak ty bedziesz chciala ze mna pogadac to jestem.moj gg4895499

i tym samym zmobilizowałaś mnie do poszukania tego zdjęcia albo zeskanowania go ponownie :o) dobranoc pa

hm... Krysiu, tylko jeden raz odezwałamsię na forum i właściwie z tego nie korzystam. W realu spotkałam się z jedną vitalijką, ale nie wiem, czy to się jeszcze kiedyś powtórzy, ale mam taką nadzieję. To prawda, że można tutaj się zaprzyjaźnić. Śledzę pamiętniki różne. Czasem do niektórych trafiam zupełnie przypadkowo i nieraz się zastanawiałam ile tutaj jest osób zarejestrowanych?? W każdym razie bardzo dużo i nie sposób dotrzeć do każdego, choć chciałabym. Pewnie u Ciebie też jestem pierwszy raz. Pozdrawiam Cię zatem bardzo serdecznie!

Wierzę, że choć z racji wiosny, potem lata, żadziej to jednak będziemy się spotykały na forum jeszcze długo....Mnie od czerwca, kiedy wrócę do pracy napewno będzie dużo mniej...ale wieczorkiem, na parę chwil napewno będę zaglądać:)))

dzis zauwazyłam dosłownie to samo..i tak mi się msutno zrobiło, bo przyzyczaiłam się do wieczorów z witalia i pogaduchami..mamy biegają z dziećmi na spacery..porządki przedświateczne..a mnie smutek serducho ogarnął, bo zawsze spieszyłam jak wyrwałam chwilke aby sobie usiąśc i porozmawiać...na chwilke odetchnąc od tej szarej codziennosci..żalisz się w "puste sciany"..bo nikt ne słuch..mijamy sie wszyscy...czy to oznacza, ze pewnego dnia sie całkiem rozstaniemy i w przelocie powiemy sobie "dzien dobry"? o ile znajdziemy na to czas oczywiscie

ciepełko, słoneczko, dłuższy dzień - skłaniają bardziej do spacerów czy "bycia" w rodzinie a mniej do siedzenia przed komputerem. A zbliżajace sie świeta też coraz bardziej absorbują umysły więc mniej skupiamy sie na życiu wirtualnym a więcej na realiach rzeczywistosci. Ale jak się z tym wszystkim uporamy to na pewno Vitalia ożyje codziennym gwarem:)

bardzo mi milo,ze to wlasnie na mojej stronce sklaniasz sie ku zadumie...ehhh jednego w zyciu zaluje, a mianowicie tego,ze nigdy nie mialam tego zaszczytu poznac Jana Pawla II,ale nie jako Papieza,jako czlowieka,Lolka...hmmm ale jak czytam to ostatnie zdanie,to w zasadzie jest ono bez sensu,bo On byl Papiezem i czlowiekiem w jednym...kims niezwyklym...eh...:( namaste_|*|_