Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
A prawda jest taka,

bardzo pięknie to napisałaś - cieszę się, że jesteś szczęśliwa - ja już tą mądrość odkryłam jakiś czas temu i tak starałam się życ ale nie umiałam tego tak ladnie ubrać w słowa - dziekuję ci.

cieszmy sie tym co mamy.a po 2 latwo wymagac od kogos a trudniej od siebie.

???

Ci za wszystko. Krysiu ja sie nie odchudzam.. ja po prostu jestem chora. dieta bezresztkowa to nakaz ze szpitala. zreszta nie ejstem w stanie jesc bo inaczej mnie boli. Ja mam chorobe lesniowskiego crohna. w internecie mozesz znalezc cos na jej temat to sobie poczytaj.. ja tez trzymam za Ciebie kciuki i pamietam. ostatnio niewiele czasu spedzam na vitali i nie czytam pamietniczkow ale obiecuje ze nadrobie :)) buziaki

lubię czytać Twoje wpisy... one wywołują we mnie zadumę i podziw dla ciebie. Słowa o cieszeniu sie teraźniejszością powinnam sobie w złotą ramkę zapisać... ja też wciaż doszukuję sie problemów i widzę gorsze strony życia.

Nasza kochana Krysia :))

ostatnio szukałam czegos w szafce, gdzie leżą stare albumy i....zgubiłam się tam na ładnych kilka godzin!Nagle te wszystkie lata, przesunęły sie przed oczami, jak bardzo długi film...Zrozumiałam,ze jestem szczęśliwa, mimo wielu wylanych łez, przełkniętych gorzkich słów.Z perspektywy upływającego czasu, stały się tylko doświadcvzeniami dającymi siłę do dalszego zycia....Pozdrawiam Cie Krysiu cieplutko- O.

i nei wybiegać zbyt daleko do przodu..wazne jest to co mamy teraz..dziś

ja tak właśnie żyję....i cieszę się tym moim życiem:)))

Miło jest spodkać szczęśliwego człowieka!!!!!!!

i znikam.