Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Buszujący w zbożu...

A zatem buszuję po Vitalii z zachwytem internetowego naturszczyka (wolne mam po prostu cd. urlopu) i coraz to nowe wnioski do mojej pięcioliterowej na szczycie szyi wpadają. Pomijam zatem fakt różnorodności użytkowników, bo tak naprawdę niezadowolenie z własnych czterech liter dopaść może każdego, czy ma lat 13 czy 99, czy jest bogaty, biedny, kulawy, koślawy itp.itd, bo to taka tej Vitalii uroda i mnie to odpowiada.

Ale kurcze:

Ja jadam obiad, nie obiadek, wypijam kawę, nie kawusię, zmywam talerze nie talerzyki i zarabiam pieniądze, a nie pieniążki. Również nie dysponuję dupeczką tylko dupskiem, nie truchtam nożkami tylko nogami tudzież serdelkami  (nomenklatura nazewnicza nie robi w tym wypadku różnicy, chyba że miałyby wystąpić serdeleczki). I przez to wszystko to ja chyba jakaś dziwna jestem.

I nie jestem purystką językową, bo sama błędy czynię, ale od dawien dawna zdrobnienia, których sprawcą nie jest egzaltowany pięciolatek, jakoś tak na mnie działają, że trochę jadunia wylewam. I od razu przed oczyma mam ministra Pilchena, który w „Karierze Nikodema Dyzmy” dla odmiany wylewał na głowy opozycji „kubełeczek zimniutkiej woduni”.

W związku z powyższym zastrzegam, że nie pretenduję do miana lokalnej malkontentki, nikogo nie chcę urazić, tylko tak sobie palcami po klawiaturze poruszam. ;-)