Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Matki, żony, mitomanki...

Lubię ludzi, nie jestem złośliwa tylko bywam, mogę zostać zlinczowana – pewnie to przeżyję. Czytam pamiętniki na Vitalii i forum też i poza chudymi grubasami, o których gdzieś tam już pisałam, nic tak mnie nie wkurza jak stwarzanie sobie samem problemów czyli matki, żony i kochanki -  mitomanki. Już gdzieś tu przeczytałam, że jestem nieźle dziabnięta na umyśle (nie neguję), bo mając jedno dziecko które zniszczyło mi figurę, zdecydowałam się na kolejne. Pomijam już stan luksusu jakim jest rozumiejący facet, akceptujący każdy centymetr posiadanego rozstępu, i nawet jeżeli już się taki trafił i rzeczywiście akceptuje, to i tak mu się nie wierzy.

To tak z perspektywy lat i doświadczenia, wcale się nie wymądrzam, ale życie to nie je bajka, a konsekwencje własnych decyzji tych mądrych, tych co wydawały nam się mądre i tych kompletnie odjechanych, ponosimy my i nasze otoczenie, w którym sobie bytujemy.

Po pierwsze dziecko to nie jest chwilowa zachcianka. Dziecko to jest taki mały człowiek, który jest tak cholernie mocno powiązany z matką, szczególnie w pierwszych latach życia, że odczuwa każdą matki emocję. Dziecko nie jest złośliwe i nie drze się dlatego że chce zrobić tej rozklekotanej matce na złość, tylko dlatego że traci poczucie bezpieczeństwa, rodzic nie zaspokaja jego potrzeb, które są cholernie proste. Mały człowiek ma być najedzony, wyspany, nic ma go nie boleć i musi czuć się kochany. Taki zaopiekowany po prostu (do lat 3 – później jest to bardziej skomplikowane). Jeżeli coś z tych rzeczy nie gra, to się drze. I nie ma co wylewać frustracji, jak to nas dziecko nie rozumie i jest małym terrorystą, tylko ogarnąć dupę i dziecko. Jeżeli decyzja o ciąży zapadła, albo zdarzyła się wpadka i się rodzi to nie ma nad czym szat rozdzierać.

Po drugie poza Victorią Beckham i tym podobnymi "multiforsiastymi" laskami, którym całą ciążę stado najemników zapewniało opiekę na poziomie najdroższego spa, to większość zwyczajnych kobiet posiada spieprzoną figurę, często rozstępy i inne cielesne niedoskonałości witające nas w lustrze po porodzie. Co weselej, sporo nierodzących też ma defekty ciała i kompleksy i rozstępy również.

Po trzecie depresja to choroba, którą się leczy. Jak się nie leczy to się potem ma myśli na „s”. I tu nie ma nad czym się rozwodzić.

Po czwarte facet, nawet najbardziej luksusowy, zawsze jest facetem. Nie myśli jak kobieta i jest prosty jak konstrukcja cepa. Zajmie się dzieckiem, albo nie zajmie, ugotuje albo nie ugotuje, pomoże albo nie pomoże, posprząta albo nie posprząta – kwestia wychowania w domu i zasad jakie ustalone są pomiędzy współspaczami. Ale każdy lubi obejrzeć się za ładną kobietą (jedni mniej, drudzy bardziej dyskretnie), poćwiczyć kciuk przed telewizorem, mieć fajny seks, nawet z tą „porozstępowaną” żoną i jeżeli mówi, że mu to nie przeszkadza, to z reguły mu to nie przeszkadza. Facet nie będzie razem z kobietą godzinami biadolił nad kupką ich wspólnego potomka i rozwodził się o wyższości mleka z piersi nad mlekiem modyfikowanym, co nie oznacza że nie jest zainteresowany. Dla niego to po prostu nie jest powód do godzinnych debat. Albo rybki albo akwarium – on nie widzi w tym problemu. I facet nigdy nie zrozumie kobiety. Jak się by chciało mieć pełne zrozumienie, to trzeba było związać się z gejem, bo u nich często kobieca strona duszy bierze górę. Trzeba to zrozumieć, żeby nie zwariować i żyć z tymi Marsjanami we względnej symbiozie.

Po piąte to, że co poniektóre nie chcą mieć dzieci, to jest ich prywatna sprawa i nie mnie grzebać w ich pobudkach. Nie posiadanie potomstwa jest takim samym powodem do chwały jak jego posiadanie (chociaż bliżej mi do posiadaczek), ale do „tej pani lekkich obyczajów w” nędzy, niech nie posiadające dzieci z łaski swojej nie instruują tych posiadających jak postępować w tym zakresie, a te posiadające niech nie wyzywają od egoistek tych nie posiadających. Ja osobiście nigdy nie powiem rzeźnikowi jak rozbierać mięso, bo po prostu nie wiem, nie znam się, zarobiona jestem.

Po szóste pies to też stworzenie boże, ale ważniejszy jest człowiek i ważniejsze jest to rozdarte dziecko, często zwane bachorem, którego rodzice nie nauczyli, że psa się nie kopie, bo to jest dziecko, którego pomimo że chciało kopnąć srającego na środku chodnika pupilka, nie należy kopać. Kopnij tatusia lub mamusię jeśli musisz, najwyżej ci odda. Nie ma wyższości zwierząt nad ludźmi i mam nadzieję, że póki żyję nie będzie. Koniec kropka.

Po siódme knajpy nie są tylko dla wyczesanych dorosłych. Niewyczesani dorośli z potomstwem, też mają prawo tam przybywać, pomimo, że ich potomstwo działa na nerwy wyczesanym (często dziewiętnastoletnim) dorosłym. Niech wyczesani dorośli pomyślą, że kiedyś byli niewyczesanym potomstwem niewyczesanych dorosłych.

Po ósme wszystkie jesteśmy piękne, wyjątkowe, najmądrzejsze, najsympatyczniejsze dla kogoś tam. A jak się taki nie znalazł to się na pewno znajdzie, a nie ma go jeszcze tylko dlatego że zagubił się w czasoprzestrzeni.

A życie to nie je bajka.

Miłej nocy Paniom życzę J