Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Gdy widze słodyce to kwice...

Śliwka w czekoladzie bakaliowym Wawelem poganiana. Takie oto cuda znalazłam w szufladzie z narzędziami męża mego jedynego, kiedy młotka szukałam. Przełknęłam ślinę 5 razy i poszłam dalej. No dobra, ukradłam jedną śliwkę w czekoladzie i skonsumowałam potajemnie. Jestem łakomczuchem, moja wina moja wina… Dobrze, że kiedy za 2 dni znowu zapragnęłam młotka, nie z uwagi na młotek ale na zapasy, to już śliwek nie było. Były tylko bakaliowe, ale co tam, też się skusiłam. Potem przejechałam 5 kilometrów na rowerze i poczułam się rozgrzeszona. Żeby tego było mało po kąpieli szukałam pilniczka do paznokci. Bo to jest taka cudowna rzecz ten pilniczek, że ma nogi i sobie chodzi gdzie chce. Nigdy nie zostanie na miejscu tam gdzie go odłożyłam. Każdy z 5 pilniczków szklanych dostaje nóg i wędruje w różne dziwaczne miejsca. Chyba muszę zacząć kupować metalowe … ale do brzegu, szukając pilniczka do paznokci zajrzałam do kosmetyczki męża, gdzie znalazłam -ło matko- zakamuflowanych 7 czekolad. Myślałam, że ślinotok nigdy mi nie przejdzie. Stałam w łazience i niczym nagi Hamlet zastanawiałam się:  zjeść, czy nie zjeść oto jest pytanie…

No i tym razem nie zjadłam. Byłam silna, ale cały czas o nich ciepło myślę. Dobrze że jutro ważenie, a potem się okaże kto silniejszy, ja czy czekolada… a swoją drogą niezłe wsparcie, ciekawe kiedy oni (patrz moja rodzina) konsumują te zapasy.