Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dzieje się! :)

Patrzę na datę i nie wierzę, że tyle czasu mnie nie było. Tyle się ostatnio dzieje... W kwestii wagi... No cóż - wstyd się przyznać, ale przekroczyłam 100kg. Nie wchodziłam na wagę od kilkunastu dni, bo się tego po prostu boję. Niestety moje zdrowie szwankuje - od kilku tygodni drętwieją mi dłonie - zaczęło się od prawej, teraz dołączyła lewa. Drętwienie następuje kilkanaście razy w ciągu dnia, przy zwykłych prozaicznych czynnościach, np. przy karmieniu Matyldy, kierowaniu autem czy obieraniu ziemniaków. Byłam u lekarza rodzinnego, który dał mi skierowanie na badanie krwi, rtg odcinka szyjnego kręgosłupa. Przy okazji zrobiłam zaległą krzywą cukrzycową. Byłam dziś z wynikami u lekarza i okazało się, ze morfologia super (potas, magnez,tsh itp.), niestety wyniki glukozy są nieprawidłowe. Lekarz stwierdził stan przedcukrzycowy i dał skierowanie do diabetologa. W rtg kręgosłupa też jest coś nie tak, więc w pakiecie z diabetologiem czeka mnie znów neurolog. No cóż, jakoś to ogarnę.

Nawiązując do tytułu posta....Szykuje się w naszym życiu ogromna rewolucja. Przed świętami podjęliśmy z mężem życiową decyzję - będziemy budować dom! Działkę dostaniemy od moich rodziców - jest pięknie położona - nad jeziorem przy lesie na osiedlu domków letniskowych (coraz więcej ludzi mieszka tam całorocznie). Byliśmy tam dziś i po prostu zachwyciłam się - było przepięknie - pokrywa z białego puchu, piękne słońce, las... Już nie mogę się doczekać, kiedy rozpoczniemy budowę. Aby zdobyć pieniądze na start postanowiliśmy sprzedać mieszkanie. I tu kolejny szok - zainteresowanie było tak duże, ze sprzedaliśmy je w 12 godzin od zamieszczenia ogłoszenia i to w dodatku za kwotę wyższą, niż chcieliśmy . Powiem więcej, jedni z klientów przebijali cenę kupujących o 9 000, jednak z mężem podjęliśmy decyzję, że skoro zgodziliśmy się sprzedać jednym, to nie możemy ich wystawić do wiatru, bo sami nie chcielibyśmy być tak potraktowani... Mój mąż stwierdził, że najważniejsze to być uczciwym i w zgodzie ze sobą... Mam nadzieję, ze dobra karma do nas wróci

Ustaliliśmy, że, mieszkanie zwolnimy od kwietnia. Jedynym "minusem" tej sytuacji jest to, że na jakiś czas wracamy do moich rodziców. Jestem tym faktem przerażona - po 4 latach na swoim, znów będę gościem u kogoś. To rewolucja dla nas, ale i dla moich rodziców, którzy pewnie przyzwyczaili się do ciszy i spokoju. Teraz dostaną w pakiecie córkę, zięcia i troje łobuziaków

Skoro mowa o dzieciaczkach - starszyzna jak to starszyzna - kłócą się niemiłosiernie, skarżą na siebie, ale jak trzeba to trzymają wspólny front. Cieszą się na myśl o budowie domu - od dawna marzą o własnych pokojach. Jeśli chodzi o Matyldzię... No cóż, nie będę się tu rozpływała nad tym, jaka jest cudowna, radosna i jak każdego dnia na nowo kradnie nasze serca. W sobotę mała koza kończy 7 miesięcy - SZOK! 

Nie będę Wam obiecywała, że będę systematycznie pisać, bo pewnie nie będę. Zapewniam jednak,  że każdego dnia odwiedzam Vitalię i wpadam, żeby Was poczytać!

Buziaki!