Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Co to ja chciałam powiedzieć!

Ach, tak, wstałam więc dziś o godz. 14. Nie, żeby było tak codziennie. o 4 nad ranem wróciłam z wycieczki do stolicy - jednodniowej, a do Warszawki mamy około 400 km. Cały dzień bieganiny po mieście: Centrum Kopernik, Starówka, stadion, etcc ale nie o tym chciałam. Nie miałam czasu na racjonalne żywienie i oczywiście pozwoliłam sobie na więcej niż zwykle, łącznie z tłustym kotletem w panierce, lodami amerykańskimi i słodkimi sokami (zbiorowe żywienie).  Bieganina, stres powodowany napiętymi terminami i niebotyczny miejski upał darowały mi przybranie. Dziś o godz. 14 400g mniej od ostatniego ważenia. A pełna obaw wchodziłam na wagę. A że odchudzanie to reakcja łańcuchowa, to jestem dodatkowo zmotywowana i odpalam kompa, żeby przywitać sie z Mel B (10min. ramionka, bo są spięte i 10 min nogi, bo złapał mnie skurcz - 12 godz. a autokarze.). Nie ominę faktu, że na obiad znów zjadłam ziemniaczki - wiem,wiem - ziemniaki jeszcze nikogo nie zabiły, ale nie powinnam, naprawdę - wysoki indeks i wydęty brzuch.
No to do roboty!