Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
W sobotę pierwszy napad żarłoczności

Przyjechali goście. Absolutnie nie obchodzi ich, że cicocia na diecie i stara się przywrócić dawne zycie, energię i sylwetkę. W kuchni od piątku przygotowywałam zimne nózki, sałatki z majonezem, pieczenie i ciasta z kremem. Nawet mnie nie ruszalo, żeby smakować. Ale kiedy stało już na stole, zaczęło się. Niekończące się rozmowy, gry planszowe ( Polecam alias impreza - rewelacja) i żaaarcie. Nie wytrzymałam. Jak zaczęłam, nie mogłam się opanować. Moi domownicy patrzyli na mnie mnie jak na wygłodniałą lwicę. Nawet wzroku nie podniosłam spod talerza. Przy tym od tygodnia walczę z zapaleniem dziąseł po wyrwaniu ósemki. Powinnam nie jeść, aby nie zakażać bardziej rany, ale ja ? Młóciłam, młóciłam i młóciłam. W niedzielę udawałam niewiniątko i klnąc siarczyście pakowałam resztki do lodówki, nie ruszając ani kęsa. Kara? Waga nie drgnęła. Tydzień pracy popadł w ruinę. Kac moralny do samej ziemi. O tak, myślalam, że jestem wolna, że nie jestem niewolnikiem jedzenia, ale myliłam się. Kozaczyłam, bo nie miałam w zasięgu wzroku jedzenia. Jeśli sie pojawia na stole, wariuję!