Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
śliwko, ojczyzna wzywa!

i od dwóch dni kursuję dom-szpital-dom i chyba zwariuję, bo babci nie wystarczy godzinka z moją osobą, ona chce mnie trzymać u siebie najlepiej cały dzień. i do kompletu całą noc będę sprzątać to pobojowisko po wizycie "zaprzyjaźnionej sprzątaczki" i ekipy z pogotowia ratunkowego.
od tego akapitu zaczynał się długi fragment z wyżalaniem się i skargami. usunęłam go, bo wolę podejść do sprawy z optymizmem.

ważenie jutro. a w piątek nareszcie mi się kończy niechciana dieta V. i pozbędę się napastliwych okienek, które nic mi nie dają. poza propozycją niemalże dwóch tysięcy kalorii dziennie.

jedynym plusem obecnej sytuacji jest to, że żal mi na bilety, więc do szpitala chodzę 3-4 km w jedną stronę (zależy od trasy). ciekawe co na to mój zadek.

do juterka kochani moi. naprawdę nie mogłam się powstrzymać przed nadaniem patetycznego tytułu temu wpisowi.