Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Smutne podsumowanie roku 2016.

Cóż... Wczoraj rozmawiałam z Księciem na temat mojego braku weny w każdej dziedzinie sztuki, dlatego dziś postanowiłam to przełamać i napisać coś więcej niż pięć zdanek prostych. Uwaga, dużo smęcenia i ekshibicjonizmu mentalnego.

Rok 2016 był dla mnie fatalny. Po sześciu latach remisji, depresja uderzyła tak mocno, że upadłam i leżałam bardzo długo. Znowu zaczęłam planować swą śmierć, żeby ładnie umrzeć i dać światu spokój od swojej osoby. Choć i tak mu jest wszystko jedno.

Zafascynowana filozofią Wschodu popadłam w obsesję minimalizmu i samodyscypliny. Wywaliłam pół swojego dobytku, przeprowadziłam również zamach na rzeczy Księcia.

Jakimś cudem udało się mi schudnąć kilka kilo i być na dobrej drodze do 75 kg. 28 listopada Książę kupił mi karnet na fitness, piękne buty sportowe i obiecał, że będziemy odżywiać się lepiej. Jednakże...

3 grudnia zmarła moja ukochana Babcia, jedyna osoba z rodziny, która mnie rozumiała i wspierała. Cała rodzina mnie pilnowała, żebym sobie czegoś nie zrobiła, matka nie wypuszczała mnie samej z domu i jednocześnie miała do mnie pretensje, "bo jej też jest ciężko". O dziwo, na zewnątrz trzymałam fason, ale moja psychika była poligonem najróżniejszych sprzecznych uczuć, głównie smutku. No to żeby jakoś zagłuszyć smutek, zaczęłam jeść. Jedzenie jest najlepsze. Jedzenie nie pyta, jedzenie rozumie. A w domu rodzinnym lodówka zawsze pełna, wszędzie walają się słodycze i w szafce zawsze zapas pepsi. Doszło do tego, że jak odkurzyłam już wszystko co było słodkie i jadalne, wpieprzałam przeterminowane pół roku wafle znalezione pod łóżkiem. Autodestrukcja w najprzyjemniejszej postaci. Dodatkową pułapką był brak działającej wagi łazienkowej.

Dopiero dziś odżałowałam 4 zł na bateryjkę i wyświetlacz wagi pokazał 82 kg. W miesiąc przytyłam 6 kg.

I prawdę mówiąc, nie potrafię przestać jeść. Chciałam to już zmienić przedwczoraj, wczoraj... Zawsze zaczynało się normalnym śniadaniem, normalnym obiadem. A potem następowało wpierdalanie niemal do porzygu. I przed snem herbatka na lepsze trawienie.

Puenty nie będzie. Idę coś zjeść.