Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
co się ze mną dzieje?

Muszę przyznać, że jak na niezliczoną ilość razy chudnięcia 20 kg i tycia z powrotem, moja skóra w miarę się trzyma... brzuch jest idealny, gorzej z udami... ale biegi bardzo pomagają - rok temu jak biegałam skóra na nogach była jędrna i napięta! Myślę, że jesteś w stanie wytrzymać bez słodyczy, musi tylko minąć ten początkowy okres czasu, to rzeczywiście działa jak odwyk, na początku organizm totalnie szaleje i się domaga, ale później z czasem będzie lepiej... trzeba tylko przejść te najgorsze pierwsze dni...

wiesz, co do biegania, to naprawdę długo zbierałam się, aby zacząć... ale wiem, że im dłużej się coś robi, tym łatwiej z czasem... to się tyczy także niejedzenia czekolady :) im dłużej wytrzymasz bez niej, tym, uwierz mi, łatwiej Ci się będzie bez niej żyło... ja nie jem słodyczy od 8 miesięcy... podobno po 3 tygodniach ciało przestaje domagać się słodkiego, po prostu się odzwyczaja... więc najważniejsze, to wytrzymać te pierwsze, najtrudniejsze dni, a później już będzie z górki :)

Od wieków zastanawiałam się, co jest przyczyną mojego kompulsywnego obżarstwa... Przeanalizowałam wszystko, od czasów dzieciństwa, podejścia moich rodziców do jedzenia i tego jakiego podejścia uczyli mnie (pyszności jako pocieszacz, zjedzenie posiłku jako obowiązek wagi narodowej, zawsze wszystkiego pełno, bo to by była katastrofa, gdyby czegoś zabrakło). No i nuda, zamiast nastawiać swoje zainteresowanie w stronę przeżyć, wyjść, wrażeń - jedyne co było ciekawe to siedzenie samemu w pokoju i zażeranie ton jedzenia... Może spróbuj przypomnieć sobie jakieś zdarzenia, rytuały z dzieciństwa albo okresu dojrzewania związane z jedzeniem, kiedy objadanie się zaczęło i co wtedy się w Twoim życiu działo...? Nie wiem, czy to pomoże, mi pomogło uświadomić sobie, że jestem uzależniona i już zawsze będę musiała być niesamowicie czujna. Ale walczę, codziennie walczę... pozdrawiam i trzymam kciuki!

musisz po prostu się za siebie zabrać, porządnie! diete zaczyna sie w glowie przede wszystkim! musisz odmawiac sobie tych przyjemnosci, bo do pazdziernika czy listopada nie schudniesz. i nie jesc tych slodkosci, od czasu do czasu coscik, ale nie tyle. i nie mów od jutra. od jutra. tylko zacznij już dziś, teraz.. gdy zobaczysz, że lepiej sie czujesz fizycznie to i bedziesz miala lepszy humor i nie bedzie wyrzutów sumienia

Kurcze nie tylko ty tak masz. U mnie był czas gdy przez pół roku nie ruszyłam nic słodkiego a teraz co? Mam takie mega kompulsy że szkoda gadać. Nie potrafie wytrzymać dnia bez słodkiego - to jest straszne. To już jest uzależnienie. Ja od "jutra" powtarzam sobie od lutego gdzie ważyłam o 10 kg mniej niż obecnie. Jestem załamana! Może kiedyś nastapi taki okres w życiu kiedy powiem kategorycznie :STOP - ale teraz nie potrafie...

Wiadomo, że nie każdemu przeszkadzają kilogramy, ale pomyśl sobie w ten sposób czy nie będziesz się czuła lepiej z mniejszą ich liczbą? Ja też ostatnio mam jakieś napady jedzenia, myślę, że to powód złego nastroju, bo po prostu nic mi się nie układa, ale nie o mnie tu mowa ;) Mówisz, że czasami spotykasz się z koleżanką, więc może pójdźcie na jakaś imprezę, rozerwiesz się. Mogłabyś też znaleźć sobie jakieś zajęcie, hobby, żebyś cieszyła się każdym dniem. :) Co do jedzenia, jeśli organizm chce jeść to zjedz, trudno, ale napisz tu na Vitalii, że zaczniesz, ostatni raz odchudzanie po tym, a jak nie to odpuszczasz na jakiś czas, myślę, że to Cie zmotywuje tak jak mnie (choć jestem dopiero po pierwszym dniu). :)

jakbym czytała o sobie! ja mam coś takiego, że potrafię cały dzień normalnie, bez jakiś wyrzeczeń i problemów wytrzymać na diecie, a wieczorem, jakaś czekoladka i tak codziennie, od jutra, od jutra...

jest różnica :) Jeżeli człowiek jest gruby to odbija się na całym jego życiu moim zdaniem