Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Kleik jest pyszny...

...a jeżeli ktoś mi nie wierzy, to niech spróbuje być na ścisłej (ale takiej NAPRAWDĘ ścisłej!) diecie przez niemal tydzień ;)

No wiem. Herezje tu jakieś prawię. I farmazony. Ale "de gustibus non disputandum est", nieprawdaż Kochani? ;)

Kombinuję, z czym by ten kleik wchłaniać, bo pierwotny smak może się szybko znudzić...

No i wykombinowałam jak na razie 3 warianty (oprócz wcinania na sucho - to strasznie szybko klajstruje pyszczydło...), z czego najbardziej mi pasuje wariant pierwszy :)

1. Kleik cytrynowy:
Do połowy filiżanki suchego kleiku wsypuję 1/3 łyżeczki cukru, wciskam kilka kropel cytryny i dolewam wody. Wody musi być tyle, żeby po wymieszaniu kleik miał konsystencję gęstniejącego betonu :) Mniam :)



2. Kleik kawowy:
Powstał z czystej desperacji. Dzisiaj - moje zwłoki odmówiły współpracy i powiedziały, że jeżeli nie dostarczę organizmowi kawy to życzą sobie kofeinę dożylnie. Wypiłam pół filiżanki kawy rozpuszczalnej (z odrobiną mleka 0%), do reszty wsypałam kleik i wymerdałam. Bez cukru, bo nie słodzę kawy. Oczywiście konsystencja mafijnego betonu jak najbardziej pożądana :)



3. Kleik malinowy:
Tym razem do betonowego kleiku (pół filiżanki kleiku na sucho + nieco wody) dolałam kilka kropel syropu malinowego. Bodajże Hortexowego. Z melisą chyba nawet :)



Wcinam te wynalazki i udaję, że przepyszne...

Może macie jakieś inne pomysły?

Pozdrawiam wieczornie :) 

PS. Może w końcu zabiorę się za mężowskie podatki zamiast tu się rozwodzić nad betonowymi delycjamy... Poproszę o kopa :)