Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Miecio nie wrócił...

...a to już tydzień, jak zaginął. Mieliśmy sygnał, że dosyć daleko od nas, ale jeszcze na Wiczlinie, w "miejskiej" budzie pojawił się w zeszły piątek nowy kot. Facet nie dokarmia futrzaków, tylko postawił u siebie budkę, którą dostał od miasta - i sobie chłopaki (i dziewczyny) tam zimują. Maciek był wieczorami kilka razy, ale futrzaki się "rozprysnęły" - przerażone wielce. Mieliśmy nadzieję, że wśród nich jest Mietas. Jednak akcja rozklejania ogłoszeń w na przystankach (tam przyuważył ogłoszenie i ten pan i jego córka) i w sklepach (w najbliższym dla nich sklepie babka mówiła, że widziała podobnego kota w sobotę) coś daje. Pewności nie mamy, czy to w ogóle jest Mieciucho...Od dwóch dni Mietek - o ile to był w ogóle on - przestał się pojawiać w budzie u tamtego kolesia. Albo zamarzł na amen (dzisiaj w nocy było poniżej -22,5 st) albo zeżarły go psy albo znalazł sobie ciepły dom... I na to liczę...

Dzisiaj nawet w naszym biurze (klasy A, qrka, klasy A!!!) jest tak zimno, że siedziałam w kurtce a teraz siedzę w rękawiczkach. No nie da się inaczej, naprawdę. O rachunku za gaz w domu staram się nie myśleć.

Wyniki biopsji odebrałam - wygląda dobrze, zmiany są "cytologicznie łagodne". Chociaż jakiś pozytyw :)

Dalej tyję. Dalej wpierdalam. Dalej chleję chemiczne. Dalej się nie odchudzam. Dalej czekam na zmiłowanie pańskie. Nie wiem, co się ze mną dzieje, NIGDY aż takiego stanu nie miałam. Zbiorę się. Kiedyś. Ważę już niemal 60 kg <- mój punkt graniczny.

W ramach szaleństwa kupiłam sobie zestaw do frenchu   Na huk mi on? Nie wiem. Li i jedynie do szczęścia. Ewentualnie "gdyby coś mi się stało a pani Ania by nie mogła minie przyjąć". Nie żałuję, raz się żyje :) Policzyłam sobie i gdybym chciała kupić samą lampę, żele, pędzelek, gilotynę i inne cosie pojedynczo - wyszło by mnie drożej już w połowie zakupów ;) 

Reasumując: jest rozmemłanie, beznadziejnie i cicha rozpacz z przebłyskami dobrych niusów. Odkąd zaginął Mietas siedzę z płaczem koło tyłka. 

Bez buziaków.

PS. Zosia dalej "dzwoni" do Miecia ;( Antoś dalej nie wychodzi z domu (bałwana się boi, od zeszłej niedzieli - głupek leśny ;)). I tęskni za "bratem", straszliwie tęskni.