Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
poniedziałek (56)

Wiem co czujesz moje wnuki mieszkają tylko 270km od nas ,ale jak ich nie widze to bardzo tęsknię , powodzenia w odchudzaniu nieraz tak ciężko sie zmobilizować

Nie smuć się,do sierpnia niedaleko.

Kochana, nie smutaj tylko bierz się za siebie i zrzucaj te 0.7 co się jakoś niechcący przyplątało ;))

no właśnie benatka1967 ma rację. bo jak byś nie jadła, to Majeczka i Jej rodzice martwiliby się o Ciebie, że może chora jesteś i jaka byłaby przyjemność ze wspólnego czasu? życie w obecnych czasach jest trudne, doprowadza do wielu rozstań. ja miałam wyjechać do Niemiec w 2001 roku, ale moja siostra była w ciężkiej sytuacji więc jej oddałam miejsce a ja zostałam opiekować się jej córeczką, wtedy czteroletnią. siostra nie wróciła już do Polski, tylko po kilku miesiącach zabrała córeczkę, a ja wyjechałam do włoch. w którymś momencie my, 3 siostry byłyśmy za granicą, a mama sama w Polsce. a teraz mama i siostra w essen a ja i druga siostra w polsce. wciąż się mijamy... Kochana, pozytywne jest to że Oni są wszyscy razem. pomyśl, w rodzinie mojego męża jest sytuacja - on na stałe w norwegii, ona z dziećmi w polsce. widzą się kilka razy w roku. czy bogate życie zastąpi normalną rodzinę? możesz być dumna, że Twoje dzieci uczą swoje POLSKOŚCI.

nie zmarnowane , nie myśl tak ; jak mogłaś się umartwiać przy ukochanej rodzince i w święta :)

Małgosiu, najważniejszy był czas z rodziną. to krótkie chwile, które muszą nacieszyć serce na lata, więc wagą się nie przejmuj. nadrobisz to. Kochana, dużo siły...

Dobrego dnia

Imprezy i gości masz już za sobą teraz żądnych wymówek nie ma . Do roboty :) Buziak

To tylko 0,7- moglas poszalec duzo bardziej. Wiec jest duza nadzieja na dalszy spadek! Trzymam kciuki. A teraz mozesz tesknic juz podwojnie,,,