Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
39tc Przemyślenia przedporodowe

Przede wszystkim dziękuję Wam za tyle dobrych słów i pochwał. Bardzo mi się miło zrobiło i chyba jeszcze bardziej doceniłam swoją pracę.

Dziś zaczęłyśmy 39 tydzień. Idę dziś do Gin i mam nadzieję, ze usłyszę same dobre wieści. Dopytam jeszcze o tego GBS i płytki krwi. Wczoraj zrobiłam badania i się okazało że mam mało płytek, co może być przeciwwskazaniem do znieczulenia zewnątrz oponowego na które bardzo liczyłam... nawet pod tym kontem wybierałam szpital.

Swoją drogą to straszne, że żyjemy w XXI wieku a musimy podejmować wybory miedzy szpitalami pt: jak stawiam na poród naturalny i znieczulenie to najlepiej szpital A, ak na cesarkę to szpital B, a jak chcesz mieć indywidualny kibelek na porodówce (a nie przechodzić przez korytarz) to szpital C. A i tak mamy luksus, ze mamy wybór. Nie mogę pojąć, ze w czasach latania w kosmos, trzymania wszystkiego w tzw chmurze itp nie ma jednakowych procedur, nie ma obowiązku 1 sala porodowa= 1 toaleta z prysznicem. Że nawet jak jest rozporządzenie o znieczuleniu to dany szpital bez jakichkolwiek oporów mówi oficjalnie: u nas nie będzie takiej procedury i kropka, bo by nas to za dużo kosztowało. To tak jak ja bym powiedziała, ze nie bede przestrzegać przepisów prawa drogowego bo mi się nie podobają. Grrrr....

Boję się tego porodu jak cholera. I po części bólu, ale najbardziej tego na kogo trafię, gdzie będzie miejsce, czy pozwolą mi przyjmować pozycję wertykalne, czy będą się upierać, ze stały nadzór tętna jest konieczny i przykują tym samym do łóżka i położą na plecach. To w sumie zależy u nas tez dużo od tego do którego szpitala się trafi. Ostatnio jakiś tłok na porodówkach więc nie wiadomo gdzie się w końcu trafi. Wyż rodzi wyż...

Choć też mam jakąś głęboką wiarę, że trafię na jakiś logicznych ludzi, a przede wszystkim na fajną i mądrą położną, a przede wszystkim pomocną. No i że małż będzie obok i w razie czego pomoże, wesprze, albo będzie dochodził pewnych praw. Bardzo mi zależy na kontakcie skóra do skóry. 

No i dochodzę powoli do momentu kiedy pojawia mi się myśl: już bym mogła urodzić. Już mi coraz ciężej i coraz mniej mogę zrobić. Choć z drugiej strony chciałabym sobie nałapać na "zapas" tych chwil kiedy czuje jak Igulec się rusza u mnie w brzuchu. Ale nic... szczęściem trzeba się dzielić... Tata też już by chciał się nacieszyć kontaktem z córką :) 

No i tyle. Wagę sprawdzę jutro. póki co było 13 kg na plusie. Całkiem nieźle moim zdaniem.