Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
No tak :)

Swoimi komentarzami obligujecie mnie do zdawania bieżących relacji z naszego życia, a powoli zacznie ono nabierać rytmu i stanie się rutynowe :))

Po wczorajszej rozmowie Patryczek w nocy obudził się z płaczem i zawołał mnie do siebie.Nie wiem od której godziny, ale spałam juz z nim do rana.Być może był to przypadek, bo rano powiedział mi, ze się wystraszył, bo chciał iśc do naszego łóżka, ale pomyliły mu się kierunki :))

A tak w ogole to nasz dzień zaczyna się od kawki mamusi w łóżku (nie zrezygnowałam ze zwyczaju hehehe) o godz. ok. 7:00, a poźniej synek tuli się do mamy i wykorzystuje czas, kiedy Oliwka jeszcze śpi. Razem oglądamy Pingu na mimi-mini, bo Patryk bardzo polubił tę bajkę , a mamucha służy za tłumacza , bo synek cały czas pyta o to , co się w bajce dzieje :)

Ok. 8:00 wtsaje Oliwka, więc już obejrzymy tylko dwa odcinki Pingu i o 8:25 Oliwka nas pionizuje :)
Ubieramy się, ścielimy łóżka , Oliwka zarządza robienie kanapek-koniecznie musza być kolorowe, z sałatą, pomidorem i kiełabaska hehehe, a następnie wspólne mycie zębów i jak nie odkurzamy i nie wycieramy kurzu , to już ok. 10:00 jestesmy w plenerze :))

W przepastnej torbie zawsze mam dwie łopatki, picie i zapasowe majtki i rajstopki dla Oliwki:) Na szczęście rzadko się przydają, ale już niedlugo nie będzie w Gorzowie miejsca, gdzie moje dzieci nie sikały hehehe. Dzisiaj w samym centrum miasta hihihi.

Patryk zawsze biegnie przodem i trudno zliczyć ile z ten sposob przebiegnie kilometrów.W ogóle widać, że jest bardzo sprawny i jeszcze nigdy się nie przewrócił. Oliwka przewaznie idzie za rączkę  z mama, ale jak już sie wypuści do przodu, to cierpnie mi tyłek, bo jej technika biegania jest tak niesprawna, ze ciągle mam wrażenie,że zaraz będzie leżeć. Zreszta jak na tę nikła ilosc razy, kiedy puszcza moja rękę , to i tak leżała juz stosunkowo wiele razy i nabyło już biedne dziecie kilka siniaków i obdarte kolanka :))

Duzo chodzimy, ale jeżdzimy też tramwajem i autobusem, bo dzieci nigdy przedtem nie jeździły więc jest to dla nich wielką atrakcją :) Załatwiane spraw w urzędzie czy zakupy w sklepie nie są z nimi żadnym problemem, bo maluchy wychowały się wśród dorosłych i bez żadnych kompleksów witają się z każdym nowonapotkanym człowiekiem , zyskując natychmiast ich sympatie :)

Dzisiaj zanim doszłam do naszego, osiedlowego sklepu to Patryk zdążył juz poinformować ekspedientke, ze ma nam podać chlebek i keczup taki jak ma babcia hehehe.

Oczywiscie zaliczamy skoki ze wszystkich murków, krawężników , skarp, wdrapujemy sie i zbiegamy ze wszytskich pagórków, a że nigdzie sie spieszymy, to powoli zwiedzamy okolice :))

Do 13:00 ostro zbiegamy kawał miasta, albo placów zabaw, więc potem juz tylko zupka i spanko :)

I to jest chwilka dla mamy - dzisiaj ją przespałam z dziećmi hehehe.

Jak więc widać nasz dzień nie jest jakiś wyjatkowy i niewiele się różni od dni, jakie spędzają niepracujace matki ze swoimi dziećmi.

Najcięższe są jeszcze wieczory.Pomimo, że staramy sie ostro dzieci zmęczyć wieczornym spacerem , to nie udało nam się jeszcze sprawić, aby zasnęły wcześniej niż o 21:30. Dzisiaj udało nam się jakoś wyciszyć , ale własnie odbyliśmy dyskusje, że przed nami kolejne tygodnie prób i błędów, aby dojść do perfekcji w tej trudnej sztuce :))


Ale na to mamy przecież całe życie :))