Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Cisza nocna :))

Co prawda dzieci jeszcze leżą w swoim pokoju i próbuja zasnąć, ale my już uważamy, że to jest nasz wolny czas :))

Nad wieczornym rytuałem musimy jeszcze troche wspólnie popracować, bo przewaznie mamy tu mały Sajgon.

Mała , charakterna Oliwka wodzi nas wieczorem za nos.
Dzisiaj na przykład najpierw odstawiła akcje w brodziku, bo ryczała bez powodu i przez to kąpiel skończyła się szybko, a później spowodowała, że tatuś musiał wykazać się konsekwentnym działaniem.
Ona kompletnie go nie słucha, wszystko co mowi Darek ignoruje lub obraca w żart, przy czym jak Darek usiłuje jej wytłumaczyć, że to nie są żarty, ani zabawa , a ona  próbuje go bić i kopać.
Tak więc dzisiejszego wieczoru, wczesniej niz było to zamierzone tata musiał zanieść córeczke do łóżeczka.
Żal mi tylko to sasiadów, bo darła się "idź stąd" i "mamo!!" chyba z 15 minut.
Dopiero jak poszłam i spokojnie jej powiedziałam,że przyjdę do niej, jak sie uspokoi i przeprosi tatusia za swoje zachowanie, udało się ja wyciszyć i jakos do niej dotrzeć.
W piątek i sobotę Oliwka też ryczała prawie nontoper.Myslałam ,że oszalejemy, ale nie daliśmy się, szczególnie,że nie było żadnych poważnych powodów do takich wrzasków.
Obejrzelismy kiedys przez przypadek kilka odcinków "Super Niani" i musze przyznać,że niektóre proste metody działaja na nasze dzieci, a w szczególności na rozpuszczona i rozwydrzoną 2,5 latkę :))

Przez nia miałam dzisiaj dylemat, bo Patryczek w ciągu dnia kilka razy pytał, czy go "wczoraj" (hehehe) polulam, a ja obiecałam,że zrobie to zawsze kiedy tylko będzie chciał, więc powiedział,że będzie chciał po bajce. A po tej akcji z tatem i Oliwka oboje znaleźli się w łóżkach.

Jednak jak juz uciszyłam i pomiziałam mała Zołze to zawołałam Patryka do lulania. Ech dziewczyny, płakać mi się chce jak to piszę i uroniłam łzę, jak go tuliłam.
On się nie smieje, to nie są dla niego żarty, ja nawet nie potrafię opisać jego miny. Zamyka oczy, a ja go tulę, całuję, mówię jak do dzidziusia, śpiewam mu cichutko kołysankę, a on ani drgnie- oczy ma zamkniete i wygląda jak w letargu.
Boże, jaką jemu to sprawia przyjemność.
Jak go tak przytulam to czuje jego cieplutkie, pachnące ciałko , które staje mi się coraz bliższe. Jest moje :))

Wracając do tematu poruszanego przeze mnie w południe.
Nie zaproszę nikogo na oficjalne przyjecie. Moi rodzice oraz brat z bratowa mieli okazje poznac dzieci w Wielkanoc, bo byliśmy u rodziców.Myśle,że oni po prostu nie umieją sie zachować , bo sytuacja jest inna , a jak Halinka napisała adopcja to temat wciąż kontrowersyjny w Polsce.
Zreszta znamy sie nie od dziś i jak napisała ewikab niech spadają,szczególnie, że nie jest to pierwsza sytuacja, gdzie miałam okazje poznać moc przyjaźni  ze strony obcych ludzi:))

Moja mama bardzo kocha wszystkie dzieci i co prawda nie odwiedza nas w domu, ale za to ja odwiedzam ją z maluchami. Byliśmy np. u niej dzisiaj (po tym jak ja tutaj obsmarowałam hehe)  i mówiła,że juz za małymi wnusiami tęskniła :)

Moja rodzina uważa mnie za czarna owce hehehe, za taka , która ciagle ma jakies kontrwersyjne pomysły na życie, a oni nie chca sie w to mieszać , bo jeszcze sie okaże,ze coś wyjdzie nie tak i będzie ,że to z ich pomoca hahahaha.

A Darka rodzice?? No cóż, dzieli nas 500 km odległości.Dzisiaj Daruś dzwonił  do nich, bo mama cos wspomniała,że może zjawi sie w długi weekend, ale póki co nic nie wiadomo, bo pojawiły sie jakies nowe kłopoty rodzinne, więc wnuki pójda na dalszy plan :))

Wredota ze mnie straszna, ale wymagałabym jednak troche więcej od najblizszych osób.

Tak jak piszecie, nasze dzieciory są takie urocze, że wcześniej czy później muszą je przyjąc do rodziny i pokochac :)

Nic nie robimy. Dajemy wszystkim czas i czekamy. :))