Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Psychoterapia :)

Lezę już na swojej ulubionej kozetce dzierżąc w dłoni kawusie i już poddaje sie psychoanalizie hehehehe.

A nekłębiło sie w głowie różnych spraw , jak zwykle u mnie kiedy dzieją się rzeczy nowe , ważne :))

Po pierwsze pani Jadzi z ośrodka wczoraj nie było - przełozyła wizytacje na jutro, znaczy dzisiaj :))) Cóż wcześniej czy później dowiemy sie co tam u niej słychac , bo uwielbia mówić o sobie hihihihihi.

Po drugie matka biologiczna maluchów została rzekomo pozbawiona praw z powodu swej totalnej niezaradności. Nie wiem jak było naprawde, bo trudno mi uwierzyc, że zamiast pomóc kobiecie to można zabrać jej dzieci.
Po trzecie mam zamiar mówić maluchom, że urodziła je inna matka utwierdzajac je w przekonaniu , że niewiele wiem na jej temat poza tym, że nie mogła sie nimi opiekowac.
Zresztą Patryk juz pytał o nią i w ten sposób udało mi sie wybrnać - urodziła Cię inna mamusia, która nie mogła sie Wami opiekowac, dlatego czekałeś na nas u cioci Marzenki.Na to Patryk - mamo, ale my na nikogo nie czekaliśmy .
W swojej wyobraźni dziecko kojarzy oczekiwanie jak rodzaj dyskomfortu psychicznego, zniecierpliwienia, stania w oknie i wyczekiwania na tego kogoś właściwego, tęsknotę, a tymczasem dzieci żyły 1,5 roku w cieplarnianych warunkach, u boku mamy , taty i rodzeństwa i czuły się tam bezpiecznie , przekonane, że to jest ich właściwe miejsce.

Czasem mnie to dręczy, bo Patryk dość często wspomina tamten dom , zabawki, babcie, ciocie i pomimo, że powoli poukładał juz sobie, że dom i  zabawki nie były jego tylko dzieci, które u cioci Marzenki czekaja na rodziców to jednak czasami jeszcze używa okreslenia - a u nas .....np. były dwa kotki , albo pies na łańcuchu.
Malutka Oliwka też ostatnio powiedziała, że my mamy pieska w innym domu.
Ech........

Mam jeszcze jeden problem ,który leży mi na sercu. Otóż Patryk urodził się w domu, na wsi, więc w rubryce miejsce urodzenia bedzie miał zawsze ten Pcim Mały, który jest oddalony od nas o kilkanaście kilometrów. Wczoraj rozmawialismy o tym z mężem i doszlismy do wniosku, że nie mamy innego wyjścia, jak wychować go tak, że nie bedzie to miało dla niego znaczenia. Tak jak napisała mnna w swoim komentarzu, że dla jej córki życie bez ojca było sprawa naturalną , tak też musi sie stać dla Patryka i Oliwki , że adopcja i to, że jesteśmy dla nich jedynymi rodzicami to sprawa oczywista.

Tylko jak to uczynić Kobiety ??

Ech kłebi sie mi sie dzisiaj w głowie wiele innych spraw moje drogie psychoterapeutki :))))

Np. wczoraj pod wpływem otulonej poczytałam kilka swoich archiwalnych wpisów i na pewne sprawy spojrzałam z innej perspektywy , niektóre wydaja sie dziś błahe, niektóre nieważne, a są nawet żenujące :)

Nastepnym razem napisze Wam o moim męzu i o córce, bo widzę ,że od czasu  kiedy ją ostatnio obgadałam troche sie zmieniło :))

Tymczasem koncze swoja kawusie i ide biore sie za sprzatanko. :))

Acha - wczoraj pobiłam rekord  swiata w żarciu wszystkiego co popadnie i zauważyłam,że waże dokładnie tyle samo co rok temu. Żadne pocieszenie , tyle ciężkiej pracy poszło na marne :((