Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Szara rzeczywistośc .

byłam zakochana w obecnym, prawie nie wychodziliśmy z łóżka, a dziecko godzinami samo rysowało...Boże - byłam wyrodną matką! Ale bajeczki mu czytałam, a czasem śpiewałam, ale moje dziecko prosiło: "nie piewaj mama, nie piewaj!". Hmm. Najwięcej rozmawialiśmy na spacerku, ale nie codziennie, czasem pracowałam po południu i wtedy Pan Narzeczony go odbierał, ale ten to elokwentny jest i zagadywali się na śmierć:))

ja też już nie umiem odpoczywać. Niby coś oglądam, ale jedna półkula cały czas kombinuje, co by tu zrobić w tym czasie. Jakie to męczące! A ostatnio w jesienne wieczory gram, a dziecko patrzy jak gram, taką jej rozrywkę zapewniam ;-) Codziennie obiecuję sobie, że nauczę ją jakiś sztuczek plastyczno - technicznych, a potem już mi się nie chce... Poza tym ona ma takie towarzyskie życie, że czasem trudno mi się do niej dopchać - najczęściej widzę ją, jak leci na górę z koleżanką, albo wychodzi do koleżanki. Jak lubisz puzzle, to układaj z pomocą pociech - to bardzo ćwiczy spostrzegawczość. I dzięki za pociechę w kwestii nastolatków - bardzo było mi to potrzebne.

dawno mnie u Ciebie nie było a tu tyle nowosco az miło poczytać, niestety nie moge zrewanzować się tym samym bo złapała mnie niemoc twórcza i wstręt do pisania, na dowód moich słów- nie wpisuję nic nikomu choc po pamiętnikach czasem ganiam aby by w miarę na bieżąco; mam nadzieję, że niedługo opuści mnie ten stan i czasem coś konstruktywnego machne zaróno u siebie jak i u ulubionych. Cieszę się, że u Was wszystko w porządku, ciesz się lenistwem byle nie przesadź bo potem trudno wrócic do stanu względnej aktywności, a co do spędzania czasu z dziećmi to nic im nie narzucaj, najczęściej one same wiedzą co i kiedy chcą robić i wtedy nie pozostaje nic innego jak spełnić ich prośby.

umieć tak jak ty poleżeć i polenić się:))Niestety mam taki temperament,ze nie umiem posiedzieć jak człowiek,tylko wciąż gdzieś gnam...Ja z moim synusiem spędzam dość aktywne popołudnia,więc wieczorem to juz tylko czytamy bajki albo pozwalam mu pograć na komputerze.A perspektywa pracy jest tak odległa,że nie warto sie stresować już teraz.A moze rozejrzysz się za inną i już tam nie wrócisz??Miłego dnia;)

jak zalegniemy z Olą na kanapie to zagląda mi w oczy i tak własnie pyta...hehehe. Wczoraj ogladałyśmy obrazki za sciane do pokoju maluchów i Ola stwierdziła, że jedna z narysowanych dziewczynek przypomina jej Oliwkę.Przymierzałam zakupioną na wesele kieckę a Ola mówi: niezłą masz lala! Jak widać zapadła jej w pamięć:)) Za chwilke cieknę do pracy, ale nie mogłam odmówic sobie przyjemności zajrzenia do ciebie:) Sarenką nie bądź! Powyciąganą bluzkę i znoszone spodnie mogą być,a sierśc zostaw kotu:))) Nie mam czasu na zabawy z dziećmi, bo wracam późno, potem lekcje. Kaja buczy, że Iga nie chce się z nią bawić a ta też czasu nie ma. Zatrudniłam do dzieci trochę babcię, bo sama nie daję rady czasami. Babcia za to bawi się w stare niedzwiedzie i ulijanki, kolorowanki, co sobie Kaja zażyczy:)) Pieką babki, pizze, zapiekanki (utuczy mi dzieci!!!) Oczywiście popołudniami, bo Kaja chodzi do przedszkola i nie zwożę babci codziennie, tylko wtedy gdy wracam do domu późno a R w pracy do 21:)) Mariolka im więcej czasu wolnego tym trudniej za coś się zabrac. Wiem, bo to samo mam w wakacje:))

odwieczny problem :) my często idziemy po prostu na plaże, aby tylko nie padało. czy lato, czy jesień, czy zima, jest tam pięknie, a szum morza wspaniale uspokaja i nastraja pozytywnie. Niestety często sa bajki, albo gra na komuterze i chociaż staram się ograniczac dzieciom czas spędzony w ten sposób, czasmai jestem tak padnięta, ze mi wsyztsko jedno. chcę po prostu chwili spokoju... Teraz jesienią na pewno będa jakies kasztanowe ludki, bukiety z liści i tym podobne...