Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
moje zycie - serial, trace poczucie
rzeczywistkosci...

no tak, gdybys mu sie nie podobala nie zapraszalby Cie na kolacje..., Eh Ci faceci ;)

tak. przejmując się, myśląc o przeszłości tracimy i teraźniejszość i przyszłość. Postaraj się nie myśleć za dużo o przyszłości, bo wtedy też nie jesteś tak naprawdę z dzieckiem. Postaraj sie myśleć o tym co tu i teraz. I cieszyc się dobrymi rzeczami. Nie martw sie na zapas, bo szkoda zdrowia serio. Moje dziecko doskonale odczuwa kiedy jestem z nią ciałem i duszą, a kiedy tylko ciałem. Wiem, że to dla dziecka bardzo przykre. Jak mnie czekaja egzaminu czy zaliczenia na studiach to zazwyczaj myślę tylko o tym i nie mogę się skupić na niczym innym. jak wiem, że wieczorem muszę się pouczyć to zauważyłam, że jak przychodzę z pracy to myślę tylk o tym, żeby już był wieczór, żebym już mogła usiąść do książek. I tak umykało mi życie. Ale postanowiłam poprawę. Dzień jest dla dziecka. Noc dla nauki:)

A co gdybys nie dostala zadnej rady, tylko przyjela zalozenie, ze Ty sama jestes ekspertem od siebie? Piszesz o tym, ze Twoim glownym sposobem na rozwiazywanie problemow jest unikanie. Mysle, ze skoro o tym wiesz, to nie musisz sie trzymac tego jednego sosobu, masz wybor, mozesz skorzystac takze z innych opcji. Zrob sobie liste, spisz na kartce jak Twoim zdaniem inaczej niz przez unikanie mozna rozwiazac ta sytuacje, tak bez zakladania, ze te rozwiazania musza byc komfortowe dla kazdego, bo nie musi. Sama sytuacja zreszta jest krepujaca i trudna dla Ciebie, dla tego faceta prawdopodobnie tez, ale jesli tak jest, to juz jego klopot i nie musisz brac za to odpowiedzialnosci.

Moim zdaniem jak go spotkasz powinnaś powiedzieć, że rozumiesz, że te smsy nie były do Ciebie i uznajesz sprawę za niebyłą, a tym samym uważasz, że musicie ograniczyć wasze kontakty do przypadkowych spotkać, no cóż w tej sytuacji powinnaś być asertywna w innym przypadku powstanie większa niezręczność, a co do psychologa polecam ja chodziłam i pomógł mi poukładać wiele rzeczy, które pozytywnie zaważyły na mojej przyszłości, idź do rodzinnego poproś o skierowanie i na NFZ zapisz się gdzieś:) Pozdrawiam i głowa do góry:)

ehh faktycznie nie fajnie, ale powiem Ci tak, musisz byc teraz bardzo czujna, tymbardziej jeżeli T ma zmienic pracę i ma go tak długo nie być;/ pamietaj, że czasem byle głupi drobiazg może doprowadzic do nieodwracalnego błędu;/ a szkoda by było Waszej fajnej rodzinki do psychologa idź jeżeli sobie nie radzisz! sama mam zamiar skorzystać z porady bo ja z kolei nie radzę sobie z macierzyństwem;/

A Twój T. wie o tym obiedzie i smsach:)?

Kochana proszę, pisz wiekszą czcionką bo nie doślepiam co tam skrobiesz :)

ja też zresztą ostatnio byłam kłębkiem nerwów. Bardzo destrukcyjnie działają na mnie moi najbliżsi! jestem na nich po prostu uczulona. Ze wszech stron krytyka, a ja CZUJĘ że robię dobrze. W każdym razie ocknęłam się niedawno, kiedy zorientowałam się, że zamiast mówiąc- ciągle krzyczę. O byle co. W pracy miałam też ciężki okres, miałam moment kompletnego wypalenia, gdzie zawsze do pracy chodziłam jak na skrzydłach. Najchętniej spałabym cały czas. Byłam wiecznie nie zadowolona, ciągle narzekałam, czasem myślę czy to nie jakaś depresja. Ale to minęło, chyba... Czytam właśnie książkę pt. Pęknięte miasto Biesłan. O ataku na szkołę w Biesłanie. Ta książka jest straszna, rzeczywistość potrafi być gorsza niż w horrorze. Ostatnio wieczorem po kąpieli, rozplątując warkoczyki (jeszcze znad morza) mojej córce pomyślałam: to właśnie jest szczęście.

Nie stalo sie nic strasznego, a Ty nie zrobilas zupelnie nic zlego. Mysle, ze zamiast unikac sasiada lepsza bedzie konfrontacja. Powiedz mu wprost, kochasz swojego T. Pewnie ciezko bedzie, aby relacje miedzy Toba a sasiadem byly jak dawniej, ale przynajmniej nie bedziecie sie mijac jakbyscie sie nie znali. Ten pan troszke za duzo wypil i napisal za duzo do Ciebie, ale jestesmy tylko ludzmi wiec wybacz mu. Pewnie sie czuje samotny i docenia Twoje wdzieki, ale mozesz byc ponad tym, wyjasnic sytuacje i nie kryc negatywnych emocji w sobie. Z czasem sie wszystko ulozy, teraz masz gorszy okres ale za jakis czas wszystko wroci na dobre tory :)

nie przejmuj się, nie zrobiłaś nic złego, a sąsiadowi napisz, że sorry, ale mam męża i go kocham. Powiedz że sąsiada lubisz, ale kochasz męża i się z nim nie rozstaniesz. jak jest mądry to zrozumie. Najprostsze wyjścia są najlepsze:)

Nie możesz się tak bardzo nakręcać... ja też ostatnio wpadłam w taki krąg nerwów, stresu itd itp, trwało to rok i w końcu zdecydowałam, że czas to skończyć. Zrezygnowałam z pracy, która była główną przyczyną tego wszystkiego, ale przez rok dosyć mocno odbiło się na moim zdrowiu, więc nie daj się i próbuj to zmienić!

a nie lepiej powiedzieć mu jak będzie okazja /skoro to sąsiad, więc okazja będzie/...że kochasz męża i to wszystko...czy ojca belli, bo nie wiem czy jesteście małżęństwem...to powinno wystarczyć