Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
44 lata temu o 16:10 !!!

Przytulam!

To najgorsze doświadczenie stracić własne dziecko. Nigdy nie zapomnę cierpienia moich dziadków kiedy to najpierw nagle zmarła moja mamusia, a wkrótce po Niej zmarł mój wujek po ciężkim wypadku. Babcia wówczas odchodziła od zmysłów i właściwie to do końca swoich dni ( zmarła 18 lat po śmierci mojej mamy) przeżywała śmierć swoich dwojga dzieci. Tak więc z całego serca Ci Krysiu współczuję i....nawet trudno mi sobie wyobrazić utratę własnych dzieci. Mam serdeczną koleżankę, której syn zmarł w wieku 30 lat i był z rocznika mojej starszej córki; Ona wciąż baaardzo cierpi, zwłaszcza w rocznicę czy przy okazji Święta Zmarłych czy wszystkich rodzinnych świąt. Taaaak, ten okres przywodzi na myśl naszych bliskich, zwłaszcza tych, którzy odeszli zdecydowanie za wcześnie....Buziaczki Krysiu :):):), ściskam Cię mocno, mocno!!!!!

To czas kiedy wspominamy naszych bliskich, żyć trzeba normalnie, ale częściej się wspomina. Ja w tym roku też wspominam, ciężko będzie. 6 XI mija rok od śmierci taty. Śmierć jest częścią życia, ale czasem tak trudno to przyjąć i zrozumieć. Przytulam mocno

Krysiu, na pewno to dla Ciebie bardzo trudne, moi tesciowie stracili corke w wieku 7 lat, potem mieli dwoch synow (moejgo meza i jego brata). Sercem jestem z Toba.

Nie umiem sobie nawet wyobrazić tego co oboje przeszliście z mężem... Ania Przybylska była z mojego rocznika... jesteś Krysiu wspaniałą, ciepłą osobą, los doświadczył Cię ciężko, ale Ty nie straciłaś radości życia.. tulę mocno, mocno...

Cięźko cię doświadczył los, tulę cię mocno......

Łzy mi stanęły w oczach.. Tulę..:***

Dobrze że o tym napisałaś ,to takie trudne bliscy żyją w naszej pamięci i dopóki o Nich pamiętamy nie umierają całkiem ,odeszli ale sa w nas .Przykre ze los tak mocno Cię doświadczył ale jesteś super wspaniałą radosna pogodną choć pęknięte serce zostanie na zawsze.Przytulam serdecznie .

Krysiu nie przepraszaj , to jest piękne ,że mimo tak wielkiej tragedii która cię dotknęła, potrafisz cieszyć się życiem .

Przytulam Krysiu ... niesamowitą tragedię przeżyłaś - ech . Bardzo Ci współczuję - pomimo tyyylu lat . Nawet nie chcę sobie tego wyobrażać ... buziaczki :)

Umiesz tak pięknie cieszyć się życiem Droga Krysiu, że nie pomyślałabym, że przeszłaś taką tragedię,podziwiam Cię i współczuję...

dużo serducha ;)))

Krysiu, jesteś najpiękniejszym przykładem Mamy, która czci pamięć swojego dziecka radością życia. Życie trzeba afirmować, bo bywa krótkie i nieprzewidywalne. Twoja Monisia żyje w Tobie i to jest najważniejsze. Buziaczki

Krysiu.............tulę Cię.Buziaki

Krysiu wspolczuje bardzo,bo chyba nie ma nic bardziej bolacego jak stracic dziecko.Dobrze ,ze o tym zacynasz mowic ona tak na zawsze zostanie w Twoim sercu tylko moze bol sie troche zlagodzi.Sciskam

Byłaby w moim wieku... To smutne, że bliscy odchodzą. Przytulam.

Kryniu, czasami myśląc o Tobie myślę również o Twojej Monisi. Miałaby tyle lat co Iwonka Moderno. Miałaby swoje życie, swoje marzenia do spełnienia, swoje dobre i gorsze dni. Dla nie czas się zatrzymał. Niemalże w pół słowa. A życie, tak jak piszesz toczy się dalej. I wciąż niezmienne podziwiam Ciebie i wszystkie mamy w podobnej sytuacji, nie wiem ile siły trzeba mieć w sobie by w miarę normalnie żyć dalej. I tak sobie wyobrażam, że tylko wtedy, kiedy jakaś cząstka dziecka zostaje w Tobie, na zawsze, można żyć dalej. A każdy tę cząstkę pielęgnuje na własny sposób. Mocno Ciebie przytulam.

Krysiu, to smutne co się zdarza, ale na to nie mamy wpływu, trzeba sobie radzić, tak jak się potrafi. Przytulam Cię mocno.

Smutne to bardzo, ale nic nie poradzisz, będziesz ten smutek w sobie nosić do końca życia. Ale... czy wolałabyś, żeby się nigdy nie urodziła??? Na pewno nie. Moja najukochańsza bratowa zmarła w wieku 33 lat przy porodzie. To było straszne nie tylko dla jej matki, ale dla męża, córeczki 9- letniej i dalszej rodziny. To już ponad 30 lat minęło, a żal nie minął.

Pozdrawiam Krysiu...Przeżyłaś tragedię, musiałaś pochować swoje dziecko... Wiem, że ona będzie w Twojej pamięci zawsze...Podzieliłaś się z nami, w nas też będzie żyć Twoja Monika...