Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
podziękowania dla Was oraz mały bonus!

Przede wszystkim chciałabym Wam bardzo podziękować za tyle miłych słów pod poprzednią notką! Prawdę mówiąc spodziewałam się raczej w większości komentarzy w stylu "mnie się nie podoba, ale ważne się Ty się dobrze czujesz w takim ciele" albo "przesadziłaś, wyglądasz jak facet". Pozytywnie się zawiodłam na Was :) Jednak duch zdrowych mięśni w narodzie nie ginie! Oczywiście tym, którzy napisali, że im się nie podoba również dziękuję za komentarze - ja absolutnie nie mam Wam tego za złe, w końcu o gustach się nie dyskutuje i każdy ma prawo do własnego osądu. A ja, skoro wystawiam swoje foty na widok publiczny, to muszę się też liczyć z tym, że nie wszystkim się będzie podobało, więc każdą krytykę przyjmuję na klatę i nie mam z tym absolutnie żadnego problemu :)

Druga sprawa to taka, że ja nie czuję się osobą godną podziwu, bo to jak wyglądam jest efektem hmm... jakby to ująć? Miłości do siebie? Nie wiem czy mnie dobrze zrozumiecie. Ja nie jestem zadufaną w sobie dziunią, ale chodzi o to, że trenując i odżywiając się zdrowo, nie czuję, że poświęcam się dla idei posiadania fajnego ciała, nie katuję się tą dietą i ciężkimi ćwiczeniami. Robię to z radością i pasją, bo ja to po pierwsze bardzo lubię, a po drugie widzę, że to bardzo służy mojemu ciału (z resztą i duszy również). Tak więc dla mnie mój wygląd, który tak bardzo chwalicie, jest tylko „produktem ubocznym” mojej miłości do sztang i kurczaka z ryżem.

No i na koniec moje ramiona na luzie jako bonus dla tych, które sądzą, że z taką napinką jak w poprzedniej notce chodzę po ulicach, bądź też ogólnie wyglądam jak Pudzian :D