Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Umrzeć to za mało . . .

Chandra mnie dopadła. Uświadomiłam sobie że studia już w poniedziałek, a ja mam warunek z matmy i nie wiem czy muszę składac jakieś wnioski podania czy co. Czy da rade powtarzać w 4 semestrze a nie trzecim. No i ta pogoda mi uświadomiła że czeka mnie znowu marznięcie i moknięcie na przystankach codzienne i dojazdy trwające w sumie w ciągu dnia 4 godziny a czasem więcej, bo nikt nie odpowiedział na moje CV które wysłałam w 20 miejsc.
Aż nie miałam siły ćwiczyć a przed kąpielą stanęłam przed lustrem spojrzałam na siebie i rozpłakalam się jak dziecko. Nie dość że gruba to brzydka.

Znalazłam jeszcze jedną ofertę pracy i jutro wybieram się zanieść CV bo zażyczyli sobie stawić się osobiście. Praca z dziećmi w weekendy i niektóre popołudnia. Tylko nie wiem ile zarobię... Muszę przynajmniej 500 zł tak aby się utrzymać. Liczę w ten sposób że teraz co miesiąc na dojazdy dostaje od rodziców 400 więc jeszcze przynajmniej ze 100 muszę dołożyć by mieć pokój (za takie pieniądze niestety tylko dwuosobowy) no i coś trzeba jeść. 400 zł to chyba takie minimum. Za 100 zł tygodniowo myślę ze bym była w stanie się wyżywić. Ale jeszcze dochodzi kwestia biletu mpk

Jest mi tak smutno bo żadne rozwiązanie mnie nie urządza. Myślę już nawet nad przeniesieniem się na studia zaoczne i znalazienie pracy na pełen etat, lub całkowite porzucenie studiów.

A najbardziej wkurza mnie fakt ze zapisałam sie na zaoczne a rodzice mnie przekonywali zebym jednak zmienila zdanie i poszla na dzienne, ze bede mogla zamieszkać we Wrocławiu. Ale gdy sie przepisałam wszystkiego się wyparli. A siostrzyczce mojej robią wesele na 140 osób i sami całość opłacają bo rodzice szanownego pana młodego powiedzieli że się nie dołożą bo niby kiedyś mu już dali 10 tys. a skoro on to wydał to jego sprawa.

Narzekam i narzekam ale cały dzień ryczę i ryczę i czuję się jak nic niewarty, niepotrzebny przedmiot.