Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
i po urlopie ... i po masakrze

W sobotę przy ostatnim rozpustnym śniadaniu śmialismy się ,że od poniedziałku wszyscy przechodzimy na głodówkę po niemal 2 tygodniach pełnej rozpusty - i prorocze były to żarty :))) Prawdziwe życie przywitało mnie jelitówką w nocy z niedzieli na poniedziałek...i miełam przymusową głodówke wczoraj + niewyobrażalne osłabienie + wizyta na pogotowiu :)) Dziś jednak jestem w pracy - do niczego sie jednak nie nadaję. Już coś tam jem ,chyba będzie już dobrze ale niezły był to koszmarek. No nic - tak bywa.

Mimo przyrzeczeń jednak się zważyłam po tym urlopie i... przytyłam raptem 1 kg!!! Wierzcie mi, to co wyprawialiśmy to juz nie było "odstępstwo" od diety tylko pełnowymiarowy festiwal ...no rajska uczta po prostu. Jednak bieganie i basen zrównoważyły zgubne skutki rozpusty. Paska jeszcze nie zmieniam bo ważenie programowe jest w sobotę i mam nadzieję ,że jeszcze coś się uda zmienić:))) Chociaż po tej jelitówce nie mam absolutnie siły na bieganie ani nic innego - no ale dieta ścisła przymusowa powinna jednak coś dać:)

Ciąle nie mogę wyjść z osłupienia myślac o tym moim bieganiu. W ciagu 3 tygodni zwiekszyłam dystans dziesięciokrotnie, nie mówiąc już o tym że teraz to już ciagły, prawdziwy bieg. W między czasie dodatkowy sukces, troszke z tym bieganiem związany - przestałam palić :))) Dodam ,że nie paliłam jakoś na maxa codziennie ale przy imprezach do piwka jak najbardziej. Od dwóch tygodni nie tknełam fajek ... w razie super kryzysu pociagam e-papierosa ale juz bez niekotyny. Wydolnościowo to nie tyle mi się poleprzyła kondycja co strzeliła wręcz do góry. Póki co te 10 km to raczej mój max ,ale tylko dlatego że mięśnie nóg jeszcze to mocno przeżywają. Wydolnościowo ten dystans zjadam ze spokojem..bez jakiejś zadyszki itp. Chociaż ciagle pierwszy kilometr to dla mnie ciężkie chwile. Po pierwszym kilometrze moge już biec ile chcę.  Pierwszy tydzień urlopu troszkę się leniłam ale w drugi biegałam już codziennie...i tak zaczęłam od dystansu 4 km w niedzielę...a w piątek było już 10 km! Po tych historiach jelitowych zapewne muszę spokojnie wrócić do 5-7 km , ale to chyba nie wcześniej niż w czwartek bo czuje się nadal mega parszywie. Ach jeszczę się pochwalę ,że jak mąż usłyszał że o tych 10 km to wpadł w zachwyt i w ramach święta dostałam koszulke do biegania i kurteczkę.

Koszulka taka...ale kolor czarny