Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
są postępy ,jest mega radość :)))

Kurcze przeżywałam to tyle razy ,że już naprawdę niepomnę ,ale poprostu za każdym razem mnie to zadziwia. Zaczęłam dwa tygodnie temu po trzch tygdoniach przerwy ,wręcz bym powiedziała regularnej degradacji. I tak jak pisała Pati - pierwsze treningi to była ściana. I totalny wnerw ,niedowierzanie - że to ja tak biegnę? To ja ledwo wykręcam 30 minut??? Naszczęście chyba pierwszy raz potrafiłam racjonalnie do tego podejść - że nie biegnie się wprost z kanapy 10 km :) Pieknie się rozbiegałam i doszłam do takiego wniosku właśnie wczoraj. Póki co nie mam jakiś turbo planów treningowych. Plan na sierpierń jest taki żeby biegać 3 razy w tygdoniu ,ale tylko na tyle na ile mi pozwala aktualna forma. Więc wychodząc z domu nie zakładałam ,że na 100% zrobię określoną ilość km. Plan ,a w zasadzie prawie marzenie na wczoraj było takie żeby troszkę dalej zabiec niż na poprzednim treningu. I wykręciłam 8 km. Założenie było takie ,że tempo utrzymuje komfortow dla siebie - żeby nie było zadyszki ani nic. I tu tez zaskoczenie przez srednie tempo ciuteczkę poniżej 7min/km - tralala! Wracam do formy bejbe! I to naprawdę nie pierwsze takie moje odkrycie ,że regularny trening daje efekty ,ale znowu nie mogę nad faktem tym wyjść z podziwu. Tylko trzeba spokojnie - to się nie stanie w jeden dzień ,to się nie stanie w jeden tydzień. Ale przysięgam stanie się!