Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Brak postępów

Ostatnie tygodnie dały mi się porządnie we znaki. W połowie marca mój mąż miał operację, także trójka dzieci i cały dom na mojej głowie. Dodatkowo mój bobas odmówił samodzielnego spania w dzień, śpi tylko na rękach. A 2-miesięczne dziecko potrzebuje dużo snu 😅 także jak tylko się udało dziecko na chwilę odłożyć to latałam z wywieszonym językiem i ogarniałam co się da. Chusta też dawała radę, ale nie wszystko da się tak zrobić. Na dokładkę najstarsza przywlokła z przedszkola jakiegoś wirusa 😁 

Takze w ostatnich tygodniach redukcja nie była priorytetem. Zmęczenie, brak snu i stres rekompensowałam jedzeniem, bo nie mogę sobie pozwolić na przeciążenie organizmu. Utrzymanie dobrej produkcji pokarmu dla mojego bobasa jest najważniejsze. 

Ale co się odwlecze to nie uciecze 😁 mąż jeszcze ma zakaz dźwigania i forsowania się, ale już może najmlodzego bobasa nasić, a to duże ułatwienie 👍🏻 już udało mi się kilka razy wskoczyć na rowerek stacjonarny. Oczywiście na raty, bo moje dwa strasze łobuzy są absorbujace i choćby 15 min spokoju jest sytuacją totalnie niemożliwą. 

Muszę zacząć treningi ogólnorozwojowe, trzeba wrócić do formy, bo czuję że ta ciąża mnie bardzo dojechała. Ale na razie bez presji, bo muszę też zadbać o zachowanie równowagi psychicznej i nie dodawanie sobie stresu. Kombinacja hormonów po ciąży, nowego dziecka w domu i tej wojny jest mieszanką wybuchową w mojej głowie.