Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
cienka czerwona linia

no bo niby to jest ten dzień, a raczej ta waga - 72,2 kg (-0,6 do poprzedniego ważonego czwartku) gdzie nie mam nadwagi. Nawet moja wizualizacyjna vitaliowa sylwetka przybiera postać smukłej łani z ponętną talią osy.  i co? można dać się ponieść tej wizualizacji i uwierzyć, że taka właśnie jestem wiotka syrenka.. i jeszcze go tego z prawidłowym BMI.. pewnie, że można, bo kto by nie chciał 😍

ale.. ale.. powoli.. owszem, ciesze się. Ale staram się nie popadać w samozachwyt. Bo wiem (ciekawe skąd?), że stąpam po cienkim lodzie. Bardzo cienkim. I wiem, jak niewiele potrzeba, żeby za tydzień napisać "i znowu mam nadwagę" 😓 bo to raz tak było?

przede wszystkim ciesze się, że moje zasady przynoszą efekty. Bez drastycznych ograniczeń. Bez morderczego wysiłku fizycznego. Żeby wytrwać i nie zwariować. Slow road to fit 😉

poleciałam rano upuscić krew na konto zbadania stopnia mojej anemiczności. Czuję, że jakaś mało żelazista jestem i pora uzupełnić zasoby. Dwa , trzy tygodnie suplementacji i będę mogła wrócic na wysokie obroty bez zadyszki i uczucia ciężkości w piersi. Powinnam juz dawno, ale same wiecie, jak to jest teraz się zebrać i lecieć do przychodni..

słonecznego dnia ☀