Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
67kg szczęścia ;)

67kg. Nie chyba, nie obok, nie przelanie wody. Moje stałe 67kg. 

To ten etap ,przy którym zaczynam wierzyć ,że się uda. 

Chodze cały czas na siłownie/fitness, nigdy nie przestalam ,choć czasem mam przerwy, ale już od kilku miesiecy nie próbowałam redukcji.

Zaczęłam w poniedziałek. Choć w ostatnim czasie spadłam jakieś 2kg, bez redukcji to dla mnie sukces. Nie wroce do tej cholernej siódemki.

Mam ważny powód, chce schudnąć 3-5 kg do kónca czerwca.

Jak zobaczę 64 kg to będę na pewno zadowolona ! Być bliżej 6stki niż 7mki to bedzie dla mnie ogromny sukces.

Poza tym c hce zobaczyć mięśnie brzucha.

Czuje je , naprawde, jak napnę brzuch  to jest bardzo twardy ! :)

Uważam ,że moja góra jest komicznie chuda w stosunku do mojego komicznie grubego dołu.

Przy okazji chyba widać już tą moją prace na brzuchu, a te nogi stoją mimo tylu ćwiczeń to galaretki.

Chociaż- mam szerokie biodra (co mnie cieszy) dlatego te fotki tak wyglądają,

chciałam dać takie, choć uwierzcie ,że gdybym ubrała króciutkie spodenki prawie do pół uda i przysłaniające biodra to by robiło wrażenie kilku kilogramów mniej.

Nieważne, niedługo w każdych ciuchach i perspektywie bede czuć się szczupło.

Już czuję się lepiej, mama twierdzi ,że schudłam.

Wgl tyle u mnie dobrych rzeczy.. napisze chyba niedługo post przepełniony całym szcześciem, które mnie spotyka.. nie wiem czy słyszalyście o universum..

o przyciaganiu tego, o czym myślisz..

Tyle dobrego wokół mnie ,a ja pełna nadziei rzucam to wszystko.. i zaczynam od nowa ;)
Mam na imie Nadzieja ,wiecie ? Z Bierzmowania. Dluugo walczylam o nie z ksiedzem, kilka tygodni sie do mnie nie odzywał potem,bo Biskup się zgodził. Nieważne, robie zadanie, lece na siłownie, kąpiel i na uczelnie, wieczor nauka , bo we wtorek zaczynam sesje ;)

Tyle bym Wam chciała opowiedzieć, ale nie, nastepnym razem ;) Całuje !!! :)