Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wpadłam na chwilę.

Nauczyłem się!

Nauczyłem się,

że ignorowanie faktów nie zmienia faktów.

Nauczyłem się,

że miłość, nie czas, leczy rany.

Nauczyłem się,

że najłatwiejszą drogą wzrostu dla mnie, jest otoczyć się ludźmi, którzy są mądrzejsi ode mnie.

Nauczyłem się,

że każdemu napotkanemu człowiekowi należy  się uśmiech na powitanie.

Nauczyłem się,

że nikt nie jest doskonały, aż się zakocha.

Nauczyłem się,

że okazje nigdy nie są stracone; ktoś inny korzysta z tych, które ty straciłeś.

Nauczyłem się,

że kiedy zachowujesz zgorzkniałość, szczęście zadokuje gdzie indziej.

Nauczyłem się,

że każdy powinien mówić słowa miękkie i strawne, bo jutro będzie musiał je przełknąć.

Nauczyłem się,

że uśmiech jest tanim sposobem poprawienia wyglądu.

Nauczyłem się,

że nie mam wyboru jak się czuję , ale mam wybór, co z tym zrobić.

Nauczyłem się,

że każdy chce żyć na szczycie góry, ale szczęście objawia się podczas wspinaczki na nią.

Nauczyłem się,

ze najlepiej jest dawać rady tylko w dwóch okolicznościach, kiedy proszono o nią albo jest to sytuacja życia i śmierci.

Nauczyłem się,

że jeśli mniej czasu mam do pracy, to więcej rzeczy dokonuję.

Nauczyłem się,

że życie jest jak rolka papieru toaletowego. Im bliżej końca, tym szybkiej idzie.

Nauczyłem się,

że najlepsza klasa na świecie jest u stop starszej osoby.

Nauczyłem się,

że kiedy jesteś zakochany, to widać.

Nauczyłem się,

że trzymanie dziecka uśpionego w ramionach, jest jednym z najbardziej spokojnych uczuć na świecie.

Nauczyłem się,

że być miłym jest ważniejsze, niż mieć racje.

Nauczyłem się,

że nie powinno się mówić nie, kiedy dziecko wręcza ci dar.

Nauczyłem się,

że mogę się modlić za kogoś, jeśli nie mogę mu pomoc w inny sposób.

Nauczyłem się,

że nie ważne jest jak bardzo bierze się życie na serio, każdy potrzebuje

przyjaciela, aby się powygłupiać.

Nauczyłem się,

że czasem każdy potrzebuje uprzejmej dłoni i wyrozumiałego serca.