Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wodospady Krka.

Kocham jeść i widoczne są tego rezultaty. Ale od poniedziałku postanowiłam nie płakać kiedy wchodzę na wagę. Na początek pożegnałam się ze słodkimi chwilami przy łakociach i winie. Spacerów jak najwięcej. Pustych kalorii jak najmniej. Efekty już widać, ale napiszę o nich w następnym poście.

Teraz o Chorwacji. Na początek trochę humoru. W drodze do Parku Narodowego Wodospadów Krka, pilot opowiadał nam zabawne rzeczy, między innymi o nieporozumieniach językowych. Na przykład gdy kobieta usłyszy od Chorwatów, że jest wredna, a mężczyzna że frajer, to absolutnie nie mamy się obrażać. Właśnie powiedziano nam duży komplement. Po chorwacku wredna to dobra gospodyni, żona i matka, a frajer to przystojny mężczyzna.

Zwiedzanie parku z wycieczką w październiku ma swoje plusy i minusy. Sprawy organizacyjne gładko załatwione, bilet o wiele tańszy, mało turystów. A minusy, mniej światła i mniej wody ( chyba, że tej z góry ). Ja skupiłam się na zwiedzaniu największego wodospadu Stradinski Buk, w skład którego wchodzi 17 pomniejszych wodospadów na długości ok. 800 metrów i o łącznym spadzie prawie 50 metrów. W sumie wysokość sporego wieżowca. Mapka przedstawia rozlewiska i wodospady rzeki Krka tworzące w tym miejscu Skradinski Buk. Żółta linia pokazuje trasę naszego spaceru:

Rozlewiska pokonywaliśmy po takich drewnianych kładkach:

A wodospady po takich drewnianych mostkach:

Tak wyglądają drzewiaste rozlewiska:

Z takimi na przykład zachwycającymi drzewami:

Na tym zdjęciu już widać spadek wody, który obserwujemy tam na każdym kroku:

Tworzą się najróżniejsze kaskady. Od najmniejszych:

przez większe:

aż po naprawdę duże:

Najpiękniejszy dla mnie punkt widokowy, to ten, bardzo przestrzenny, z którego zrobiłam zdjęcia wodospadu i zabudowań  młynów wodnych z XIX wieku:

oraz pozostałości elektrowni wodnej:

I tutaj ciekawostka. Elektrownia Jaruga otwarta została w 1895 roku tylko dwa dni po elektrowni Nikola Tesli na wodospadach Niagara. Czyli była to jedna z pierwszych elektrowni wodnych na świecie.

Spacerując po ścieżkach dotarłam pod końcowy fragment wodospadu.

Tym razem nie było chętnych, żeby popływać w ogrodzonym basenie.

Ale w sezonie wygląda to imponująco (zdjęcie znalezione w internecie)

Ponieważ kąpiel w październiku nie była dobrym pomysłem, a czasu wolnego mieliśmy sporo, to wolno wracałam na parking. Nie miałam ochoty ani na korzystanie z drogich restauracji, ani na zakup pamiątek ( do kupienia w tym ciekawie zbudowanym kamiennym budynku}:

Zamiast  wygodnej, asfaltowej drogi  powrotnej wybrałam taką stromą ścieżkę:

Na sam koniec zaczęło padać. Więc pędem do autobusu i ruszyliśmy w drogę do ostatniego tego dnia punktu programu. Niestety degustacja pobliskim agro-gospodarstwie, miejscowych serów, nalewek, likierów i rozmaitych rodzajów rakiji upływała w ulewnym deszczu i dlatego nie zrobiłam zdjęć. Zamieszczam znalezione w internecie. Tak to wygląda w słoneczne dni:

Można powiedzieć, że dopadła nas barowa pogoda

 Przed nami kolejne chorwackie miasto, Split