Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Heraklion.

No i wreszcie stolica Krety, Heraklion, inaczej Iraklion. Żyje tu około 150 tysięcy mieszkańców. Historia tego miejsca jest imponująca, liczy sobie ono 9 tysięcy lat. Pierwsze ślady osadnictwa, pochodzą z 7 tysiąclecia p.n.e. 

Początki miasta, sięgają 824 r. n.e. Saracenowie, otoczyli miasto fosą i nadali mu nazwę Chandak (to po arabsku fosa). Udostępniali swój port piratom, napadającym na statki Cesarstwa Bizancjum. Bizantyjczycy się wkurzyli i w 961 r. napadli na miasto. Spalili je i zdziesiątkowali mieszkańców. Skarby nagromadzone przez piratów, wywieźli na 300 statkach.

 W 1204 roku, miasto zostało zakupione przez Wenecjan, za 1000 srebrnych monet. Nazwę zmieniono na Candia. Wenecjanie wybudowali fort w porcie i grube mury obronne. Za ich rządów, miasto rozkwitło i stało się ważnym ośrodkiem kulturalnym renesansu. Stąd pochodził, między innymi, El Greco. Później nastały 200-letnie rządy Imperium Osmańskiego. Turcy wycofali się w 1898 roku. Powstała wtedy Republika Krety. Jednak w 1913 r. została włączona do Królestwa Grecji. Tyle historii.

Nasz autokar zatrzymał się na parkingu pod Muzeum Archeologicznym. Ruszyliśmy z przewodniczką na spacer, po najstarszej części miasta. 

To jest główna ulica, prowadząca przez starówkę do portu.

Zeszliśmy do portu, skąd można było podziwiać wenecką twierdzę, z XVI wieku, Rocca del Mare (Skała w Morzu).

Przechodziliśmy koło Kościoła św. Tytusa. Kiedyś była to świątynia wczesnobizantyjska. Niestety, w 1856 roku, została zniszczona przez trzęsienie ziemi. Odbudowano ją, ale już jako meczet.

Doszliśmy do  Loggii Weneckiej (Venetian Logia), z 1620 roku.

Na głównym deptaku, pełno jest sklepików z upominkami.

Ten wygląda naprawdę uroczo.

Bazylika św. Marka, wybudowana  w 1239 r., jest jednym z najważniejszych zabytków w Heraklionie. Była siedzibą arcybiskupa rzymskiego i miejscem pochówku władców Krety. Dwukrotnie odbudowywana po trzęsieniach ziemi. Obecnie mieści się tam Miejska Galeria Sztuki.

Dotarłam na Plac Lwa, jedno z ulubionych miejsc turystów. W centrum placu stoi słynna fontanna Morosiniego, ufundowana w 1628 roku. Francesco Mororsini był weneckim gubernatorem Krety. Fontannę zasilano wodą, przez 10-kilometrowy akwedukt.

Te cztery kamienne lwy są o trzy wieki starsze, od samej fontanny.

Fryz okalający fontannę, zdobiony jest postaciami nimf, trytonów, syren i cherubinów.

Po wspólnym spacerze, w wolnym czasie, każdy z nas ruszył w swoją stronę. Ja postanowiłam zwiedzić słynne Muzeum Archeologiczne. Jest jednym z największych na świecie. Zawiera ponad 15 tysięcy artefaktów. i szczyci się największą na świecie kolekcją sztuki minojskiej. Na szczęście, oprócz przejrzystego układu 20 sal wystawowych, ma też sprawnie działającą klimatyzację . Mogłam odetchnąć po upale.

To część odsłoniętych ruin, na terenie muzeum.

Zwiedzanie zaczynam od makiety pałacu Knossos. Tak prawdopodobnie wyglądał, za czasów króla Minosa.

W sali I-ej, wyeksponowano najstarsze dzieła sztuki, znalezione na Krecie. W tej gablocie wystawiono cętkowane, na wpół wypalone gliniane naczynia.

 A w kolejnej gablocie, złota biżuteria i ozdoby przyszywane do ubrań, pochodzące z lat 2600-1900 p.n.e, znalezione w grobowcach w Mochlos, .

W sali III, najważniejszy eksponat to Dysk z Faistos. Pokryty jest pismem obrazkowym, do dzisiaj nierozszyfrowanym .

Ponownie zainteresowały mnie olbrzymie, gliniane zasobnice (pitosy), w których przechowywano zboże, oliwę i wino. Największe, miały pojemność około 1500 litrów.

Czasami pełniły rolę trumien.

Te, są z późniejszego okresu (1450-1400 p.n.e.). Zdobienia są już bardziej urozmaicone. Podobne naczynia, do dziś wytwarza się na Krecie.

Tym razem mogłam podziwiać oryginalne freski z pałacu w Knososs, a nie ich kopie.

"Woltyżerka na byku". Ten fresk obrazuje popularne na Krecie widowisko: skoki przez pędzącego byka.

Część zrekonstruowanego fresku, nazwanego "Procession Fresco" (Procesja). Przedstawia mężczyzn niosących naczynia używane podczas uroczystości. Ubrani są w kilty, mają ufryzowane włosy i dużo biżuterii na sobie. Obok, chyba część amfory.

"Kreteńskie damy". W tamtych czasach kobiety nosiły suknie eksponujące odsłonięty biust, który miał zaświadczać o ich płodności.

"Paryżanka". Jest to prawdopodobnie wizerunek bogini, uczestniczącej w uroczystości.

"Delfiny", ozdabiały komnatę królowej.

Odnalazłam znajomy posąg "Rogi Minotaura", widziany wcześniej w Knossos. Kopia w Knososs jest o wiele większa od oryginału.

A oto niesamowity puchar do wina. Trzeba było wypić wszystko, bo nie dało się odstawić pełnego. Obecnie, nie tak piękne i okazałe, ale pełniące tę samą rolę kielichy, nazywa się kulawkami 

"Bogini z wężami", to fajansowa figurka przedstawiająca boginię lub kapłankę. W czasach minojskich kapłanki, aby mieć wizje, korzystały z jadu węży. Siedząca na głowie kapłanki miniaturowa pantera, symbolizuje zmienione stany świadomości.

Moją uwagę zwrócił też pięknie zdobiony, kamienny Sarkofag z Hagia Triada, koło osady Fajstos (odkryto tam kolejny kompleks pałacowy z czasów minojskich);

Mój wzrok przyciągnęła ta niesamowita tarcza. Z bardzo bojowym kotkiem 

Wapienne rzeźby ze świątyni Zeusa w Amnisos, przedstawiające orła i sokoła. Ja sfotografowałam tylko jedną. Orzeł, był symbolem Zeusa, a sokół, Hery.

Oto posągi Persefony i Hadesa z Cerberem.

Zasmuciłam się patrząc na ten nagrobek. Przedstawia kobietę, która zapewne żegna się z osieroconym dzieckiem.

Jedna z mozaik podłogowych, z pałacu w Knososs.

Ta maska trochę mnie przeraziła.

A na tej amforze, dojrzałam walkę Tezeusza z Minotaurem.

 Te gryfy też zrobiły na mnie spore wrażenie. Podobne widziałam na ścianach sali tronowej pałacu w Knossos.

No i na koniec spaceru, a raczej biegu po muzeum ,  jeszcze parę rzeźb, ze znacznie późniejszego okresu (650-550 p.n.e.). Najbardziej spodobała mi się ta marmurowa rzeźba Afrodyty (a może to jakaś nimfa).

Marmurowy posąg rzymskiego żołnierza. Nawet tu biedak stracił głowę. Przypomina mi rzeźbę z ogrodu tropikalnego w Funchal, na Maderze.

Żałuję, że nie miałam na to muzeum więcej czasu. Wróciłam do hotelu, prosto na kolację. Po kolacji, były tańce, gry i zabawy. Konkurs tańca wygrała Agnieszka i dostała w nagrodę, talon na masaż. Ale zdaje się, że z niego nie skorzystała.

W następnym wpisie, wąwóz Imbros.