Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Komedio-dramat ślubny z wierszem w tle

Romantyzm bije po oczach w naszym wykonaniu
AKT PIERWSZY
scena pierwsza
(Ona wiesza pranie, on zmywa)
kochanie, a może weźmiemy ślub?
Ale po co? To nic nie zmieni, kocham Cię i nie musimy brać ślubu bo wszyscy biorą
Niby tak, ale nazwisko mi się zmieni, imprezę zrobimy, będzie fajnie
Co Cię wzięło tak nagle?
Organizacja to jakieś 2-3 lata, a nie chcę na własnym ślubie być stara i brzydka
(wybucha śmiechem) To Ci nie grozi
AKT PIERWSZY
scena druga
(Ona w swoim pudełeczku nicości  [kto nie wie o co loto musi obejrzeć budowę mózgu kobiety i mężczyzny] On zostawia swój kompiuterek i przychodzi z pełną powagą)
Kochanie naprawdę chcesz wziąć ślub?
Tak
Wybierz salę!
""""""""""""""""""""""""""""
No to robimy wesele
""""""""""""""""""""""""""""
AKT DRUGI
scena pierwsza

(młodzi wybierają datę)
Moja wymarzona data (musi być sobota) wypada dopiero w 2025!
Będziemy tyle czekać?
Nie ma wyjścia
""""""""""""""""""""""""""""

(tak serio, serio robimy za 3 lata)

Salę i kościół wybrałam z prędkością pendolino A dziś w przypływie weselnej weny twórczej napisałam wiersz do zaproszeń z małą sugestią co do prezentów. Myślę, że to będzie strzał w 10 :) Mieszkamy w UK, na własny ślub przylecimy samolotem, po poprawinach i sesji zdjęciowej lecimy na miesiąc miodowy (Kostaryka lub Malediwy), więc wszelkie kwiaty czy czekoladki niestety będą dla nas kłopotem. Nacieszą oko jedynie przez chwilę, a później zostaną na głowie rodziców, żeby tego uniknąć oto moja twórczość 

Co sądzicie? Może być? Pewnie wprowadzę jeszcze jakieś kosmetyczne poprawki, jednak mi się strasznie podoba