Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nadzieja stoi przy mnie

Ale tytuł mi się wymyślił. Brzmi nieźle więc zostaje

Przez to ostatnie niedosypianie organizm mi się kompletnie rozregulował. Zamiast normalnych 8-10 godzin (ja uwielbiam spać) budzę się po sześciu, nawet wyspana, ale pod koniec dnia brakuje mi już werwy. A może to te piekielne przeziębienie.

Najbliższe dwa tygodnie to tygodnie rozliczeń. To chyba najgorsza rzecz, przy organizacji imprezy. Czasem mam wrażenie, ze urzędnicy specjalnie zawalają organizacje pozarządowe tonami niepotrzebnych nikomu świstków, aby te w końcu upadły i nie zawracały głowy jakimiś imprezami, turniejami tudzież pomysłami na zorganizowanie czasu wolnego innym.

Przeprasza trochę mnie poniosłam.

Wracam na przyjemniejsze tematy. Dieta ja ją zaczynam lubić. Ważę się po kilka, kilkanaście razy dziennie. Moja stara sprężynówka pokazuje coraz fajniejsze liczby. Jestem straszliwym egocentrykiem i jak patrzę na te cyferki, które jeszcze miesiąc temu były nieosiągalnym marzeniem to humorek mi się poprawia a moje ego to ma już co najmniej 10 metrów wzrostu. Ale co mu będę żałować. Nie przypuszczałam, że chudnięcie może być takie przyjemne. Fakt nie stawiam sobie jakiś wysokich poprzeczek. Ale nad małymi łatwiej przeskoczyć, a ja miewam lęk wysokości, więc jak spadać to z niskich wysokości. I zawsze dołki mniejsze. Jeszcze jedno jak zjadam ten raz w tygodniu coś słodkiego, to dnia następnego waga idzie w dół. Czyli organizm potrzebuje, aby od czasu do czasu dać mu kawałeczek czegoś dobrego.

Jedzonko dziś

4 kromki ciemnego chleba z pastą sojową

1 fantazja wiśniowa

0,5 fantazji z jabłkiem pieczonym i cynamonem

1 talerz ogórkowej

4 pomidory

3 małosolne

0,5 kg śliwek

2 nektarynki

1 jabłko

grzyby gotowane • sporo

2 szklanki herbaty czerwonej

1 szkl. herbaty limonkowo-cytrynowej

1 espresso z mlekiem

0,5 l coli ligh

2 l. wody