Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Spadek, ale za jaką cenę...

Pomiar poranny: 62, 40 kg (oczywiście na czczo). Jest spadek, ale za jaką cenę! Dieta bezmleczna i bezalergenowa sprawia, że żywię się razowym chlebem (obłędnie sprawdzam skład - bez polepszaczy, konserwantów itp), oczywiście bez masła czy margaryny,  z chudą wędliną, na obiad ryż lub kasza, gotowany kurczak i marchewka, czasami buraczki od mamy. Z owoców bezpieczne - jabłka (najlepiej pieczone). Boję się jeść bananów (kto wie czym je konserwują w transporcie). Jako substytut małego co nieco-płatki ryżowe. Soków nawet rozcieńczonych strach pić, bo nie wiadomo co w nich jest. Jestem rozdrażniona. Gotuję obiady dla starszego synka i męża, nie mogę nawet ich spróbować... Patrzę jak po obiedzie wcinają ciasteczko lub cukiereczkai do tego ten aromat prawdziwej kawy, którą ja mogę tylko wdychać (mój substytut to od wielu miesięcy - inka...). Skaza u Filipka jakby mniej widoczna, ale całkiem nie zeszła. Koleżanka doradza karmienie dziecka do 3 miesiąca, a potem przejście na nutramigen. Jej zdaniem moje katowanie się taką dietą nie jest warte poświęcenia... A dla mnie najcenniejszy argument w karmieniu piersią to przeciwciała, które chronią maluszka, który sam ich jeszcze nie wytwarza. Zobaczę po świętach jaki będzie mój stan psychiczny, fizyczny i masa ciała, wtedy podejmę decyzję...Jak ja tęsknię za jogurtem...