Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Pieprzona znieczulica!

ja to jestem wrazliwa na kazda krzywde czy to ludzka,czy zwierzeca,nie potrafie przejsc obojetnie gdy komus w mojej obecnosci cos sie dzieje niedobrego.....ale ludzie potrafia byc ....,,inni,,ps.ja po urlopie mam 3kg zwyzke.....

skąd ja to znam, ludzie są okropni!

Ja reaminowalam obcego czlowieka. Zyje...

Znieczulica panuję , ale całe szczęście też bywają jeszcze dobrzy ludzie :) W któreś lato poszłam do fryzjerki - położenie farby na całych włosach + obcinanie . 3 minuty po położeniu farby fryzjerka ( młoda dziewczyna ) padła "trupem" . Byłam sama w salonie , myślałam że na zawał zejdę tak się wystraszyłam - cuciłam ją , dotykałam - NIC. Wybiegłam na ulicę - mnóstwo ludzi , błagałam o pomoc , powiedziałam co się stało . A ludzie ? Kurwa ( przepraszam! ) stali i patrzyli się jak małpy !!!!!!!!!!!!!!!!!!! Przypomniałam sobie w tym stresie że mam telefon , ale z tego wszystkiego zapomniałam numeru,po paru próbach udało mi się .Pogotowie przyjechało. Owszem miałam kijowe włosy - po wyjeźdźcie pogotowia sama sobie zmyłam farbę . Ale to nie było wązne,przecież można to poprawić . Najważniejsze że dziewczyna żyje . A ludzie ? - w tamtej chwili mogłam ich zabić.

spadłam ze schodow obok przechodził mężczyzna nawet mi ręki nie podał zebym wstała co to ma byc nie rozumie

Ja pamiętam jak miałam ok 10 lat, poślizgnęłam się zimą na schodach przed sklepem, spadłam, leżałam na ziemii i ludzie przechodzący też meli to w dupie. Norma przecież, że dziecko leży i nie wie co się dzieje. Dopiero jak koleżanka zaczęła mnie podnosić i okazało się, że prawdopodobnie złamałam rękę to ktoś się zainteresował.

Niestety masz rację, ja staram się pytać ludzi co się dzieje. Ale od czasu do czasu robię w busie taki "projekt". Jak muszę stać to czasem źle się czuję. Zazwyczaj jeżdżę z koleżanką, więc mnie pilnuję. Jednak często sobie "żartuję" mówiąc na głos, że będę wymiotować, bo mi źle. A ludzie nic...jak siedzą tak siedzą... potem koleżanka odpowiada, żeby nie na nią, to ja mówię, że "tutaj sporo ludzi jest, więc na ciebie nie trafi" I NIC. ZERO REAKCJI. Wiem, że to głupie, co robię, ale ludzi nie rusza nic.

Niestety tak jest. Ja tez kilka razy zemdlalam i nikt mi nie pomogl. Oczywiscie ja zawsze pomagam. Nie wyobrazam sobie zeby nie pomoc czy to starszej osobie czy mlodszej bo kazdy moze sie poczuc zle jestesmy tylko ludzmi. Mam nadzieje ze takich osob jak ty bedzie jeszcez wiecej i w koncu bedziemy czuc sie odrobine bezpieczniej wiedzac ze w razie czego ktos nam pomoze.

Coz smutne ale prawdziwe. Ja kiedys pomoglam czlowiekowi co zemdlal-okazalo sie ze astmatyk-i jeszcze po uszach dostalam od gapia. Coz zycie. Ale i tak jakos trudno orzejsc jak mozna pomoc,uwazam, ze pomoc komos nic nie kosztuje a moze uratowac nawt zycie.

Pamiętam jak kiedyś zrobiło mi się słabo w autobusie. Stałam, byłam niepotrzebnie owinięta szalikiem, bo nie było aż tak zimno, zmęczona po pracy, duszno, bo okna pozamykane. I nagle poczułam, że odpadam. Reszta to były ułamki sekund - jakaś miła pani w mgnieniu oka poprosiła, żeby ktoś ustąpił mi miejsca, posadziła mnie tam, otworzyła okna i przez całą drogę pytała jak się czuję. Chciała ze mną wysiadać i odprowadzić mnie do domu, ale czułam się już dobrze. Obiektywnie rzecz biorąc ta pani nie zrobiła niczego wielkiego, ale ja miałam przez całą podróż łzy w oczach - z ulgi i zwykłej ludzkiej wdzięczności. Sytuacja, którą opisałaś była bardziej poważna, bo dziewczyna chora, zdarzają się i gorsze. Dobrze, że są tacy ludzie jak Ty i tamta pani, która mi pomogła. W obowiązku każdego jest postępować w taki sposób. Na szczęście ja często spotykam się z ludzką bezinteresowną pomocą. :)

ludzie tacy są..., ja nie rozumiem jak tak można...,

Szok!

przeraża mnie to ;/

Nawet mi nie mów, bo od razu krew mnie zalewa. Zrobiłam kilka kursów pierwszej pomocy, przymierzam się do kpp (kwalifikowana pierwsza pomoc) i nie rozumiem tego braku reakcji. Co gorsza - sama czasami mdleję (ok, prawie zawsze jeśli nie zjem rano śniadania lub będę musiała stać w komunikacji miejskiej ponad 10 minut) i nikt mi jakoś pomocy nie udzielił. Za to jak zajmuję miejsce siedzące (niestety, muszę - sama nie jestem najszczęśliwsza z tego powodu, ale wolę zająć miejsce niż zemdleć) to prawie codziennie wysłuchuję jak bardzo jestem bezczelna i niewychowana... :/

Ja kiedyś udzielałam pomocy dziewczynce która zemdlała. Okazała się że była na koloniach, a panie opiekunki piły sobie kawę w kawiarni. Widziały że jakieś dziecko leży nawet 4 liter nie podniosły zobaczyć czy to czasem nie od nich z grupy. Po czym się okazało że to ich podopieczną. Opierdzieliłam je z grubej rury za ich zachowanie oraz za to że dziecko było bez nakrycia głowy przy ponad 30 stopniowym upale. A potem wszystkim myślisz że dziewczynce kupiły wodę do po picia. Oczywiście że nie !Ja jej dałam a panie . poszły razem z cała grupą.

Twoje zachowanie godne pochwały. Wydaje mi się, że ludzie po prostu nie wiedzą jak mogą pomóc i czekają aż ktoś inny coś zrobi. Tym razem to byłaś ty. pozdrawiam