Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Startuję od początku po roku .

Wzrost 160 cm ...waga  93.700 kg

Zaczynam ponownie ,ponieważ po raz kolejny doprowadziłam się do stanu krytycznego .Może powinnam wyjaśnić dlaczego przerwałam poprzednio dietę i jak to się stało ,że tyle ważę .W lutym zeszłego roku stosowałam dietę ketogeniczną na której schudłam w okresie sześciu tygodni 9 kg .Dieta była idealna ,ponieważ nie odczuwałam głodu i czułam się rewelacyjnie .Niestety po 6 tygodniach waga stanęła w miejscu na trzy tygodnie i po tym czasie przestałam się ważyć i zaczęłam objadać ,a co za tym idzie tyć i tyć ,aż do obecnego stanu posiadana złogów tłuszczu ładnie zwanym otyłością kliniczną 2 stopnia .Na czym polegał mój błąd?...Zapomniałam o krzywej mistrzostwa Georga Leonarda opisanej w książce Mastery...Opiszę wam na czym ona polega....Zwykle ,kiedy zaczynasz robić coś nowego oczekujesz określonych rezultatów w ustalonym przez ciebie czasie .Niestety to nie ma nic wspólnego z tym co cię spotka naprawdę .I to właśnie oczekiwanie stałego postępu powoduje ,że szybko rezygnujesz .Niestety zapominamy ,że krzywa mistrzostwa nie jest prosta .Przechodzimy różne fazy .Stosujemy dietę i waga spada ,ale z czasem może dojść do braku spadków i to Leonard nazywa fazą plateau .Bywa ,ze waga chwilowo szybuje w górę ,ale klucz tkwi w zrozumieniu i zaakceptowaniu takiej sytuacji kontynuując dietę  .Następnie widzimy na wadze kolejne spadki i tak wiele razy .Taka jest Krzywa Mistrzostwa wg. Georga Leonarda .Sekretem jest ,by zamiast skupiać się na osiągnięciach nauczyć się cieszyć czasem ,kiedy nie ma widocznego postępu czyli  samym robieniem tego co jest potrzebne do osiągnięcia sukcesu a w tym przypadku dieta i ruch .Sam proces ma być przyjemny ,więc musimy to uwzględnić przy planowaniu posiłków czy wysiłku fizycznego.

Dla mnie bardzo ważnym czynnikiem w procesie odchudzania jest rozwój duchowy i ograniczanie sytuacji stresowych na miarę moich możliwości.

Uważam ,że diety nie możemy zaczynać z dnia na dzień a raczej stopniowo na nią przechodzić przez dwa lub 3 tygodnie ,ponieważ będzie to proces mniej bolesny dla naszych komórek .Ważne ,by stopniowo ograniczać  węglowodany i zapisać dokładny plan naszej diety .Nigdy nie liczę kalorii .

Mój plan na pierwszy tydzień:

1    Ścisłe godziny posiłków czyli nie podjadane pomiędzy .W pierwszym tygodniu 12, 15, 18, 21.

2     Brak dokładek ....czyli nakładam na talerz tyle ,by czuć się najedzoną ,ale nie przejedzoną.

3....Zwiększam ilość wypijanych płynów w tym ziół.

4.....Stopniowo ograniczam węglowodany i już od pierwszego tygodnia nie jadam makaronu (jadam tylko makaron Koniak praktycznie bez kalorii),słodyczy i pieczywa pszennego na rzecz żytniego.

Nauczona doświadczeniem z poprzedniego okresu postanowiłam zrezygnować z ważenia się .Zważyłam się dzisiaj a następny zapis wagi dokonam najwcześniej po miesiącu.

Codzienne ważenie było dla mnie stresujące i oczywiście wnosiło w życie trochę radości ,kiedy waga niemal codziennie spadała w dół ,ale był tez stres ,kiedy stała w miejscu .Oczywiście motywowało mnie to do zwiększenia ruchu czy zmniejszenia ilości posiłków ,ale tez sprawiło ,że po 9 tygodniach poddałam się i przerwałam dietę. Mądrością ludzką jest uczenie się na błędach i nie popełnianie ich ponownie.

Ps .Lekarz przepisał mi zastrzyki na odchudzanie ,ale po przeczytaniu ulotki w internecie i poznaniu opinii innych postanowiłam z nich zrezygnować. Skutki uboczne nie do końca przebadanego leku są zbyt niebezpieczne i obawiam się ,że mogą być tak niebezpieczne jak skutki nieprzebadanego -eksperymentalnego preparatu do którego zmuszono większość populacji ludzkiej na świecie w ostatnich dwóch latach  .NIE NIE NIE .Nie pozwolę eksperymentować na swoim organiźmie .

Ostatnio usłyszałam od lekarza ,że jeśli przebywamy w ciągłym stresie (dotyczy to mnie osobiście)czy odczuwamy lęk pokarm ,który spożywamy jest zupełnie inaczej trawiony i przetwarzany przez nasz organizm .Jeśli odnieść to do totalnej Biologii to odkładanie tłuszczu w części trzewnej może być właśnie wynikiem lęku ,który nasz organizm odbiera jako walkę o przetrwanie ,którą w naturze jest zwykle brak pokarmu i dlatego odkłada w postaci tłuszczu nawet niewielką ilość spożywanego jedzenia.