Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
037 - biegu biegu po raz drugi

Kocham was normalnie :)

Masakra, bieganie tak uwalnia endorfiny, że to jest poezja! Zarąbisty nastrój mam.
Dzisiejsza akcja "Pierdolę" zakończona powodzeniem. Mijałyśmy mnóstwo ludzi, w tym grupkę dresiarzy, przed którą nawet J. się spięła i powiedziała "O matko..", bo bała się, że będą rzucać jakieś kąśliwe uwagi. Ale ja to pierdoliłam! Więc z uśmiechem przemaszerowałyśmy obok nich, śmiejąc się do siebie, zerkając na nich naturalnie, z pewnością siebie. Nawet za plecami nam żadną uwagą nie rzucili. J. odetchnęła, a ja do niej, że czym się przejmuje xD

Ekstra, ekstra, ekstraaaaaa!!
Co do biegania, dzisiaj na początku było trochę trudniej, czułam się jakbym nie miała płuc i dyszałam mocno. Ale kryzys nie przybył w czasie trzeciej serii, jak we wtorek, tylko przy czwartej. Więc lepiej. A na końcu zrobiłyśmy finisz szybkim biegiem - masakra, zarąbiście!
Po ostatnim bieganiu nic nie czułam, teraz czuję łydki, więc jutro pewnie będą zakwasiki mimo rozciągania przed i po.. Trudno. Kurde! Bieganie jest super!

Zastanawiam się jak utrzymać w sobie ten stan "pierdolenia" wszystkiego, bo jak myślę o jutrze to znowu lęki. Awrrr..
Nie myślę o jutrze. Pierdolę. Jutro będzie jutro, a dzisiaj jest dzisiaj!