Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
147 - 103.0 Rowerek - czyli kiedy "ból dupy"
przestaje być metaforą..

Wahanko na plus. Spodziewałam się, bo po ostatnim spalaniu znowu mi wzrósł apetyt, z czego akurat się cieszę, bo wiem, że tłuszcz się spala a ja się jeszcze mogę podożywiać. Czyli wzrost wagi jest związany z tym, że zjadłam więcej, a nie, że przytyłam. Jak przetrawię będzie git.

Co do tytułu posta.. Stopa się goi, ale jeszcze nie jest idealnie. Mam nadzieję, że w poniedziałek będę mogła swobodnie ruszyć na siłkę. Zatem jeżdżę sobie na rowerku. Przedwczoraj jeździłam ponad godzinę.. I dzisiaj.. jak mnie dupsko nie zacznie boleć! Mhihi :D No i teraz nie wiem co zrobić. Wczoraj nie ćwiczyłam, bo dość zajęty dzień, a na regenerację mięśni trzeba 48 godzin. I co, czekać do wieczora? Nie mam weny na inne ćwiczenia dzisiaj :P Pogoda pod psem (tak to się mówi?) to energii niewiele.

W ogóle te ćwiczenia aerobowe wprowadzone regularnie działają, za przeproszeniem, zajebiście. Martwiłam się w cholerę o stan skóry na brzuchu i już martwię się znacznie mniej :) Znaczy.. No, po takiej otyłości nie liczę na totalnie jędrny brzuch, ale jest serio lepiej niż było.

Przy okazji tego godzinnego rowerka poćwiczyłam z butelką wody ramiona. Też czuję :)

Prywatnie stres trwa. Byle do piątku. Po piątku też będzie stres, tylko się okaże czy dobry, czy niedobry.. Ech!!! "Life"!