Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Muszę się uczyć od własnego dziecka :P

Najlepszych przykładów nie trzeba szukać w dalekim świecie, są tuż obok nas :D np Dzisiaj dostaliśmy od teściowej kilka kawałków "kołocza" z makiem i z serem; no cóż nie będę nikogo okłamywać, mak działa na mnie jak czekolada i wolę, żeby nie znajdował się zbyt blisko mnie :P A że na teściową nie działają moje prośby pod tytułem: "prosimy nie znosić nam ciast" więc mak w moim zasięgu się znalazł i niestety jeden kawałek znalazł się w moim brzuszku  więc nie mam się czym chwalić. 

Ale podziw mam dla Juniora, który wagę do wzrostu ma prawidłową (mimo zażywanej codziennie dawki sterydów jest wręcz chudziutki) Jemu akurat kawałek ciasta nie zaszkodzi (wszystko z głową, nie bójcie się nie tuczę dziecka :P ). Położyłam więc przed nim na 2 śniadanko owe ciasto oraz owoce, i chlebek ryżowy. A junior na ciacho nawet nie spojrzał, zjadł całe jabłko i ryżowy chlebek i odszedł od stołu :P 

JA TEŻ TAK CHCĘ :P 

Niech moc będzie z wami :)