Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
walka ze sobą

Zapewne każdy ma tak czasami jak ja dzisiaj. Wstałam rano spojrzałam na zegarek... już 9.00 no cóż trzeba wstać. Ale tak jakoś moje nogi i ręce były strasznie ciężkie, żeby je podnieść... nie wiem czy to lenistwo czy atak astmy w nocy, po któym często kończyny robią się jak z ołowiu. Za oknem chmury, paskudna pogoda, wcale nie chce się wstać. W dodatku dzisiaj mam nocny dyżur i na samą myśl nic mi się nie chce. Wypiłam szklankę wody tuż po przebudzeniu. Śniadanko-jajeczko, chlebek ciemny, bez masła i moja zbrodnia ketchup -cóż lubię czasami. Posiłki zazwyczaj jem "na sucho", niczym nie popijam, Dopiero około 20 minut po śniadaniu zrobiłam sobie kawę i zasiadłam do lapka. Zaraz wyjdę z domu, na jakieś zakupy. Dzisiaj na obiad robię wrapy, ale z warzywami, bez mięsa. Najgorzej te nocki rozwalają moją dietę. Chociaz nie glodzę się już w nocy bo to nie ma sensu, ale staram się jeść warzywa albo białka na nocnym dyżurze, albo jakąś skromną kanapeczkę popitą kefirem czy maślanką. Kiedyś nic nie jadłam w nocy, wychodziłam z pracy tak glodna ,że zjadła bym konia z kopytami gdyby takowy szedł koło mnie. To była głupota, bo przychodziłam do domu, czyściałam lodówkę, po czym padałam zmęczona na łóżko i spałam z 3-4 godziny, a jak wstawałam to znowu byłam głodna. Teraz zawsze coś zjadam koło 22, a potem rano o 5-6. Jak wracam do domu nie czuję już głodu, wypiję szklankę herbaty albo wodę i kładę się spać, a jak potem wstaję o 13-14 to robię sobie normalny obiad i do wieczora mam spokój. Nawet nie myślę już tak o jedzeniu jak wtedy gdy się głodziłam. Przeczytałam jakiś artykuł,że to spowalnia przemiane materii i daje odwrotny skutek i wiem,że to prawda.

Teraz walczę ze sobą,żeby się ruszyć he he he. jest tak brzydka pogoda, że na prawdę nie chce się człowiekowi z domu wychodzic.